Linia kolejowa Września Wąskotorowa – Arcugowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia
Września Wąskotorowa – Arcugowo
Dane podstawowe
Długość

21,353 km

Rozstaw szyn

1895-1957: 600 mm
1957-1974: 750 mm

Zdjęcie LK
Budynek dworca w Mierzewie, obecnie mieszkania.
Historia
Lata budowy

1895

Rok otwarcia

1897

Rok włączenia do PKP

1957

Rok zawieszenia ruchu

1972

Rok likwidacji

1972-1974

Linia kolejowa Września Wąskotorowa – Arcugowo – zlikwidowana, jednotorowa, towarowa linia kolejowa o rozstawie szyn 750 mm i długości 21,353 km łącząca wąskotorową stację we Wrześni z Arcugowem.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Część linii powstało pod koniec wieku XIX. W roku 1893 władze powiatu witkowskiego odkupiły od cukrowni linię kolejową i udostępniły ją publicznie. Rok później powstała Witkowska Kolej Powiatowa, która szybko rozpoczęła rozbudowę tras kolejowych, m.in. odcinek Arcugowo – Mierzewo. W roku następnym przebudowano odcinek Mierzewo – Kleparz, a w 1898 Kolej Witkowska połączyła się z Wrzesińską, dając połączenie Arcugowa z Wrześnią[1].

W latach 1975–1976 rozebrano odcinek linii od kilometra 1,100 do kilometra 3,550 w Sokołowie, co zdegradowało dalszy odcinek do roli bocznicy. Używano jej najczęściej w czasie trwania kampanii buraczanej. Od kwietnia do lipca 1983 roku rozebrano tor od Sokołowa do kilometra 11,008, znajdującego się pomiędzy ładowniami Grzybowo i Wódki. W planach cukrownia miała zbudować nową bocznicę do placu składowego buraków, do czego jednak nie doszło. Wobec takiej sytuacji tor rozebrano dalej do Mierzewa. Odcinek Mierzewo – Arcugowo eksploatowano wyłącznie w okresie kampanii buraczanych do grudnia 1986 roku, gdyż od roku 1987 cukrowania zaprzestała wykorzystywania transportu kolejowego. Ten odcinek zamknięto 1 stycznia 1989 roku, a rozebrano rok później[2].

Ślady po linii[edytuj | edytuj kod]

Ślady istnienia linii Września Wąskotorowa – Arcugowo
Zaasfaltowany przejazd kolejowo-drogowy w Mikołajewicach (droga Mikołajewice – Arcugowo)
Resztki przejazdu kolejowo-drogowego w Malczewie (droga Malczewo – Mikołajewice – Niechanowo)
Pozostałości po wiadukcie nad dawnym torowiskiem linii Września Wąsk. – Arcugowo. Nad dawnymi torami przebiega droga Czerniejewo – Witkowo
Zaasfaltowany przejazd kolejowo-drogowy w Mierzewie w ciągu drogi Mierzewo – Jarząbkowo
Resztki przejazdu kolejowo-drogowego za miejscowością Mierzewo w ciągu drogi Mierzewo – Grzybowo
Resztki przejazdu kolejowo-drogowego w Grzybowie w ciągu drogi Mierzewo – Grzybowo

Resztki przejazdu kolejowo-drogowego w Mikołajewicach Dawna ładownia i przystanek osobowy na nieistniejącej linii Września WąskotorowaArcugowo. Długość użyteczna ładowni wynosiła 102 m.

Resztki przejazdu kolejowo-drogowego w Malczewie Dawna ładownia i przystanek osobowy na nieistniejącej linii Września Wąskotorowa – Arcugowo.

Wiadukt nad torami kolei wąskotorowej w Malczewie Dawny wiadukt nad torami linii Września Wąskotorowa – Arcugowo – Niechanowo. Mostem przebiega droga CzerniejewoWitkowo oraz dochodzące do niej lokalne drogi z Niechanowa i Jarząbkowa oraz Drachowa.

Resztki przejazdu kolejowo-drogowego w Mierzewie Przejazd znajduje się w ciągu drogi Mierzewo – Jarząbkowo w pobliżu przystanku PKS.

Dawny dworzec kolejowy w Mierzewie Pozostałości stacji kolejowej w Mierzewie. Niegdyś ze stacji odchodziła bocznica do Stanisławowa. Ruch na tej stacji zawieszono w 1973 roku.

Resztki przejazdu kolejowo-drogowego za Mierzewem Przy drodze z Mierzewa do Grzybowa na zakręcie przed miejscowością Wódki odnaleźć można resztki przejazdu kolejowo-drogowego.

Resztki przejazdu kolejowo-drogowego w Grzybowie W miejscowości Grzybowo od strony Mierzewa można zauważyć kolejne pozostałości po dawnym przejeździe kolejowo-drogowym. Przejazd jest bardzo wyraźny, dlatego nie ma problemów z jego odnalezieniem. Trasą tą przebiegała linia Września Wąskotorowa – Arcugowo.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Historia Linii. gkw-gniezno.pl. [dostęp 2013-06-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-07)]. (pol.).
  2. Marek Torzewski: Gnieźnieńska i wrzesińska koleje wąskotorowe. Warszawa: Poligrafia Bracia Szymańscy, 2006. ISBN 83-923711-0-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]