Liszajecznik odmienny
.JPG)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
liszajecznik odmienny |
| Nazwa systematyczna | |
| Candelariella reflexa (Nyl.) Lettau Hedwigia 52: 196 (1912) | |
.JPG)
Liszajecznik odmienny (Candelariella reflexa (Nyl.) Lettau) – gatunek grzybów z rodziny Candelariaceae[1]. Ze względu na symbiozę z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Candelariaceae, Candelariales, Candelariomycetidae, Candelariomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1866 William Nylander nadając mu nazwę Lecanora vitellina var. reflexa. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1912 Georg Lettau, przenosząc go do rodzaju Candelariella[1].
- Caloplaca reflexa (Nyl.) Flagey 1888
- Candelaria reflexa (Nyl.) Arnold 1879
- Gyalolechia reflexa (Nyl.) Dalla Torre & Sarnth. 1902
- Lecanora reflexa (Nyl.) Nyl. 1896
- Lecanora vitellina var. reflexa Nyl. 1866
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Plecha skorupiasta. Jest bardzo cienka, składa się z cylindrycznych lub kulistych ziarenek o średnicy do 0,3 mm. Są one mniej lub bardziej rozproszone lub zbite. Mają barwę żółtą, żółtoszarą lub żółtozielonkawą. Obłocznia o grubości 60-75 μm, bezbarwna, tylko w górnej części żółta. Plecha zawiera glony protokokkoidalne. Reakcje barwne: K –, Pd –[4].
Apotecja występują rzadko, w rozproszeniu, lub w skupiskach. Mają średnicę 0,2-1,2 mm i kolisty kształt, ale gdy występują w skupiskach, wówczas stają się nieregularne i kanciaste. Tarczki nieco wypukłe lub płaskie, o barwie żółtej, żółtozielonej, oliwkowej lub brunatnożółtej. Ekscypulum gładkie, karbowane lub ziarenkowate i o podobnej barwie, jak tarczki, ale jaśniejsze. W jednym worku powstaje po 8 jednokomórkowych zarodników o elipsowatym kształcie. Mają rozmiar 10-18 × 4,5-7 μm, są proste lub nieco zagięte[4].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Ameryce Północnej i Południowej, Europie i Azji[5]. W Polsce jest pospolity na terenie całego kraju[4].
Rozwija się głównie na skałach wapiennych i wapnistych piaskowcach, ale także na betonie i drewnie, rzadziej natomiast na skałach krzemianowych, korze drzew oraz na resztkach roślin i martwych mchach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2014-02-15]. (ang.).
- ↑ a b Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2014-04-25]. (ang.).
- ↑ a b c d Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].