Lodowiec Drygalskiego
Lodowiec Drygalskiego (ang. Drygalski Ice Tongue)[1] – jęzor lodowcowy na Antarktydzie, znajdujący się na Wybrzeżu Scotta, będący pływającym przedłużeniem Lodowca Davida.
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Lodowiec Drygalskiego wcina się na ok. 50 km w głąb Morza Rossa, ma szerokość od 14 do 24 km[2] i grubość 50–200 m[3]. Kapitan Robert Falcon Scott, kierownik Brytyjskiej Wyprawy Antarktycznej 1901–1904, odkrył ten jęzor lodowcowy w styczniu 1902 roku. Jego nazwa upamiętnia polarnika Ericha von Drygalskiego[2]. Na północ od tego lodowca utrzymuje się obszar otwartej wody, umożliwiając istnienie kolonii pingwinów. Wykorzystując między innymi datowanie ich guana, ustalono, że jęzor ten istnieje od co najmniej 4000 lat[3].
Zderzenia z górami lodowymi[edytuj | edytuj kod]
W marcu 2005 roku największa góra lodowa w notowanej historii, o nazwie B-15, otarła się o ten lodowiec odłamując dwunastokilometrowy fragment[4]. W 2006 roku uderzenie kolejnej olbrzymiej góry lodowej C-16 także skróciło ten jęzor lodowcowy[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polska nazwa według Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: wykaz polskich nazw Antarktyki
- ↑ a b USGS Geographic Names Information System – Drygalski Ice Tongue
- ↑ a b B-15A iceberg's close encounter monitored by Envisat. Europejska Agencja Kosmiczna, 2005-01-19. [dostęp 2017-07-18]. (ang.).
- ↑ B-15A Strikes Drygalski Ice Tongue. NASA Earth Observatory, 2005-04-18. [dostęp 2017-07-18]. (ang.).
- ↑ Antarctic Ice Collision. NASA Earth Observatory, 2006-04-04. [dostęp 2017-07-18]. (ang.).