Lucjan Woroniecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lucjan Woroniecki
Herb
Korybut
Rodzina

Woronieccy

Data urodzenia

1806

Data śmierci

1875

Ojciec

Antoni Woroniecki

Matka

Barbara Cieszkowska

Żona

Marianna Łuszczewska

Dzieci

Paweł Woroniecki, Michał Woroniecki, Teofila Woroniecka

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
Dokument urzędowy z 1859 roku, zezwalający Lucjanowi Woronieckiemu na pobyt przez okres 3 miesięcy w Królestwie Polskim w charakterze cudzoziemca. Recto, pozycja 1. O urządzeniu nad nim dozoru wydano oddzielne zarządzenie. Kolekcja prywatna - Warszawa.

Lucjan Woroniecki (ur. 1806[1], zm. 1875) – książę, oficer w powstaniu listopadowym 1830–1831 i kawaler krzyża złotego Virtuti Militari od 31 sierpnia 1831[2]. Syn Antoniego (1780-1835)[1] i Barbary Cieszkowskiej (1777-1831)[1]. W 1856 r. ożenił się z Marianną Łuszczewską (1833-1879), z którą miał dwóch synów: Pawła (1856-1922), Michała (1860-1928) i córkę Teofilę (1857-1938)[3].

W 1835 roku został skazany przez władze rosyjskie na konfiskatę dóbr za udział w powstaniu listopadowym[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]