Ludwik Łabęcki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Łabęcki
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

16 marca 1884
Borszczów

Data i miejsce śmierci

1940
USRR

Przebieg służby
Lata służby

1907–1929

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

cesarsko-królewska Obrona Krajowa

Jednostki

Komenda Placu Lwów

Stanowiska

referent

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Zasługi Wojskowej z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Ludwik Łabęcki (ur. 16 marca 1884 w Borszczowie, zm. 1940 w ZSRR) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 marca 1884 w Borszczowie, w Małopolsce, w rodzinie Szczęsnego i Rozalii z Ptaszyńskich[1][2].

W 1907 rozpoczął pełnić zawodową służbę wojskową w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był 35 Pułk Piechoty Obrony Krajowej w Złoczowie[3]. W jego szeregach wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach[4], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[5]. Awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów piechoty: porucznika (1 maja 1907)[6], nadporucznika (1 maja 1912)[7] i kapitana (1 lipca 1915)[8][9].

15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Lwów[10]. W następnym roku służył w 40 Pułku Piechoty[11]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 106. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Był wówczas oficerem 19 Pułku Piechoty[12]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu[13]. W 1923 był komendantem kadry batalionu zapasowego 19 pp[14]. W następnym roku nadal pełnił służbę w 19 pp, lecz bez określonej funkcji[15]. W maju 1925 został przeniesiony do 49 Pułku Piechoty w Kołomyi na stanowisko kwatermistrza[16]. W maju 1927 został przydzielony do Komendy Miasta Lwów na stanowisko referenta[17]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku[18]. W kwietniu 1928 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w Komendzie Placu Lwów z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto na okres sześciu miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej[19][20]. W marcu 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska w PKU Lwów Miasto z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[21], a z dniem 30 września tego roku przeniesiony w stan spoczynku[22]. Mieszkał we Lwowie przy ul. Piekarskiej 131[23].

Wiosną 1940 został zamordowany w Bykowni[2][24].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

4 maja 1936 i 9 maja 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”[23].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-27].
  2. ↑ a b Cmentarze katyńskie : Lista ofiar : ŁABĘCKI Ludwik. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. [dostęp 2022-11-27].
  3. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 340.
  4. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 296.
  5. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 356.
  6. ↑ Schematismus 1908 ↓, s. 145.
  7. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 140.
  8. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 27.
  9. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 64.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920, s. 593.
  11. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 75.
  12. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 28.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 546.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 179, 400.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 168, 345.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925, s. 264, 272.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927, s. 148.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927. Dodatek Nr 1, s. 3.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 128.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 119, 169.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929, s. 85.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 sierpnia 1929, s. 262.
  23. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-27]..
  24. ↑ Straceni na Ukrainie 1994 ↓, s. 54, tu jako Ludwik Łabędzki s. Feliksa r. 1884 na liście dyspozycyjnej nr 071/1..
  25. ↑ Monitor Polski nr 123, poz. 302. 1929-05-31. [dostęp 2022-11-27].
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 162.
  27. ↑ a b c d e Ranglisten 1918 ↓, s. 64, 356.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Łabęcki&oldid=68924928”