Ludwik Adamczewski
Ludwik Adamczewski (ur. 15 sierpnia 1863 w Bonikowie, zm. 31 lipca 1952 we Wrocławiu[1]) – polski działacz narodowy i kulturalny w Niemczech, poseł do Polskiego Sejmu Dzielnicowego.
Ojciec Ludwika był powstańcem styczniowym i poległ w czasie walk, a matka zmarła podczas porodu Ludwika. Opiekowało się nim rodzeństwo. Wyuczył się na krawca i w 1890 z żoną osiedlił we Wrocławiu, gdzie założył pracownię krawiecką i zaangażował się w życie Polonii wrocławskiej. Jako pierwszy prezes kierował Towarzystwem Śpiewaczym „Harmonia”, udzielał się w polskim Sokole[2]. W latach był 1909–1920 prezesem Towarzystwa Przemysłowców Polskich[3], współtwórcą Polskiego Banku Ludowego założonego we Wrocławiu. Jako działacz Polonii wrocławskiej i członek Polskiej Rady Ludowej we Wrocławiu został wybrany posłem na Polski Sejm Dzielnicowy, który odbył się w grudniu 1918 r. w Poznaniu. Działaczami Polonii wrocławskiej byli także członkowie rodziny Ludwika: żona Salomea, syn Czesław i córka Helena. W 1920 wyjechał z Wrocławia i zamieszkał w Poznaniu. Do Wrocławia powrócił w 1948 r.[2]
Ludwika i jego córkę Helenę upamiętniono nadając ich imiona ulicy we Wrocławiu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kobel E., Lista obecności czyli 700 postaci związanych z dawnym i współczesnym Wrocławiem, Wrocław: Ewa Kobel, 2017, strona 133, ISBN 978-83-927040-1-0.
- ↑ a b c Kobel 2017, strona 133
- ↑ T. Kulak, Towarzystwo Przemysłowców Polskich, [w:] Encyklopedia Wrocławia, red. nauk. J. Harasimowicz, Wyd. III, Wrocław 2006, s. 916; T. Kulak, Adamczewscy, [w:] Encyklopedia Wrocławia, red. nauk. J. Harasimowicz, Wyd. III, Wrocław 2006, s. 15.