Ludwik Eugeniusz Dąbrowa-Dąbrowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Eugeniusz Dąbrowa-Dąbrowski
Ilustracja
Olga Boznańska, Portret malarza Eugeniusza Dąbrowskiego, 1897
Data urodzenia

1870

Data śmierci

1941

Zawód, zajęcie

malarz
grafik

Kazimierz Sichulski, Zaproszenie kabaretu "Zielony Balonik". Eugeniusz Dąbrowa-Dąbrowski (po prawej) i Ignacy Engelbert Blaschke.

Ludwik Eugeniusz Dąbrowa-Dąbrowski (ur. 1870, zm. 1941) – malarz, architekt, dekorator, grafik. Prawnuk Wojciecha Bogusławskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Paryżu, Wiedniu i Monachium.

W 1900 roku zamieszkał w Krakowie, gdzie zajmował się malarstwem i grafiką użytkową. Tworzył plakaty, okładki książek, winiety, inicjały, przerywniki oraz opracowywał układy graficzne książek.

Związany z Warsztatami Krakowskimi oraz Towarzystwem Polska Sztuka Stosowana, co podkreślał w swojej twórczości, opracowując m.in. Katalog wystawy Krakowskiego Towarzystwa «Polska Sztuka Stosowana» z 1908 roku.

W zdobnictwie książek wykorzystywał motywy polskiej wycinanki ludowej, stylizowane rośliny i ptaki.

Do jego znanych prac należą plakaty: I Wystawa Niezależnych, Bal Akademicki.

W 1906 roku zaprojektował układ i ornamentykę Kalendarza Jubileuszowego Drukarni Związkowej w Krakowie.

Wykonał ilustracje do książek Marii Turzymy (Głos kobiet w kwestii kobiecej, Kraków 1903 i Wyzwalająca się kobieta, Kraków 1906), Henryka Dumolarda (Japonia pod względem politycznym, ekonomicznym i społecznym, Lwów 1904), Adolfa Dygasińskiego (niemieckie wydanie Godów życia, Monachium 1909).

Na wystawie drukarskiej w 1904 roku otrzymał brązowy medal - był też autorem układu graficznego i dekoracji katalogu tej wystawy.

Współpracował z krakowskimi drukarniami: Drukarnią Narodową, Związkową i Anczyca.

Autor przebudowy dworu w Moszczanicy i bogatej aranżacji wnętrz. Współautor secesyjnej modernizacji wnętrz Starego Teatru w Krakowie, projektant biur i mieszkania prezydenta miasta Krakowa oraz kawiarni Noworolski w krakowskich Sukiennicach.

Po I wojnie światowej mieszkał i wystawiał we Francji (m.in. na Salonach Paryskich). W 1939 roku osiadł w Poznaniu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Sowiński, Sztuka typograficzna Młodej Polski, Wrocław 1982
  • Hanna Bartnicka - Górska, Joanna Szczepińska - Tramer, W poszukiwaniu światła, kształtu i barw. Artyści polscy wystawiający na Salonach Paryskich w latach 1884-1960, Warszawa 2005
  • O moszczanickim dworze i Eugeniuszu Dąbrowie-Dąbrowskim
I Wystawa Niezależnych, 1911

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]