Ludwik Młyński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
| Alma Mater |
Ludwik Młyński (ur. 8 marca 1934 w Wielebniszkach w przedwojennym powiecie wileńsko-trockim na Wileńszczyźnie, zm. 11 lutego 1998 w Mejszagole) – polski nauczyciel, działacz społeczny oraz publicysta działający na Litwie. Współzałożyciel Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego Polaków na Litwie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu Instytutu Nauczycielskiego w Nowej Wilejce rozpoczął pracę w szkolnictwie na terenie ówczesnej Litewskiej SRR. Najpierw w szkole podstawowej w Korwiu jako dyrektor, następnie w latach 1963-1969 był dyrektorem Szkoły Średniej w Mejszagole. W latach 1969-1972 był kierownikiem Wydziału Kultury rejonu wileńskiego. W 1972 roku powrócił do szkolnictwa gdzie był zastępcą dyrektora Szkoły Średniej w Bezdanach pod Wilnem, dyrektorem Szkoły Średniej w Duksztach i wreszcie dyrektorem Szkoły Średniej w Suderwie[1].
Poza pracą w szkolnictwie był także działaczem społecznym. Wiele także publikował w prasie na Litwie („Czerwony Sztandar”) jak i w Polsce (na przykład w czasopiśmie „Polonistyka”).
Był członkiem grupy inicjatywnej, która 5 maja 1988 powołała Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Polaków na Litwie (SSKPL), pierwszą organizację broniącą praw polskiej mniejszości na Litwie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wileńska encyklopedia 1939-2005, opracował Mieczysław Jackiewicz, Warszawa 2007, s. 393
- ↑ A. Srebrakowski, Polacy w Litewskiej SRR 1944-1989, Toruń 2001, s. 293; Jan Sienkiewicz, Poznajmy się. Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Polaków na Litwie przy Litewskim Funduszu Kultury, "Czerwony Sztandar" 1988, nr 117, s. 4