Ludwik Pawlikowski

Ludwik Franciszek Pawlikowski
	pułkownik intendent
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1896 ; Stary Sącz
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Kierownictwo Marynarki Wojennej
Stanowiska	szef służby intendentury
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Ludwik Franciszek Pawlikowski^[1] (ur. 13 listopada 1896 w Starym Sączu, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ludwik Franciszek Pawlikowski urodził się 13 listopada 1896 roku w Starym Sączu, w rodzinie Stanisława i Karoliny z Koronów^[2]. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Starym Sączu.

W czasie I wojny światowej pełnił służbę w Legionach Polskich, a później Polskim Korpusie Posiłkowym. Był oficerem prowiantowym 6 pułku piechoty Legionów. 1 stycznia 1917 roku awansował na chorążego prowiantowego^[3]. W 1916 roku ukończył Oficerską Szkołę Administracyjno-Gospodarczą Legionów i został skierowany do Komendy Legionów. W lutym 1918 roku został aresztowany przez władze austriackie, a potem wysłany na front włoski.

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany podporucznikiem prowiantowym ze starszeństwem z dniem 1 marca 1918^[4]. W 1920 roku pełnił służbę w Departamencie VII Gospodarczym Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 9 listopada 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora gospodarczego, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich^[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 45. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy^[6]. W 1922 roku ukończył Wyższą Szkołę Intendentury w Warszawie. Następnie służył w Szefostwie Administracji Armii^[7]. Pełniąc służbę w Ministerstwie Spraw Wojskowych pozostawał na ewidencji Wojskowego Okręgowego Zakładu Gospodarczego w Warszawie-Powązkach, a później Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr I. Od 1925 w Kierownictwie Marynarki Wojennej w Warszawie na stanowisku szefa służby intendentury^[8]^[9]. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 2. lokatą w korpusie oficerów intendentów, a na pułkownika ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów z wyższymi studiami wojskowymi. W 1937 ukończył kurs intendentów we francuskiej Wyższej Szkole Wojennej. Żonaty z Bronisławą z Peledysów.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[10]
Krzyż Walecznych
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[11]

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia generała brygady^[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Osobny artykuł: Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r..

18 kwietnia 2009, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Gimnazjum nr 2 im. Komisji Edukacji Narodowej w Skawinie został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Ludwika Pawlikowskiego.

23 kwietnia 2010 w Zespole Szkół Zawodowych w Starym Sączu została odsłonięta tablica upamiętniająca 23 absolwentów Seminarium Nauczycielskiego, którzy byli ofiarami zbrodni katyńskiej; jednym z uhonorowanych został Ludwik Pawlikowski^[13]^[14].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ W ewidencji wojskowej figurował jako Ludwik II Pawlikowski w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko: Ludwika I Pawlikowskiego, ur. 13 września 1895, oficera rezerwowego 5 Pułku Ułanów i Ludwika Pawlikowskiego, ur. 16 lipca 1903, oficera 10 Pułku Strzelców Konnych.
↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 467.
↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 65.
↑ Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 4 grudnia 1918 r. s. 87.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 1 grudnia 1920 roku, s. 1288.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1277, 1315, 1503.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 15, 1156.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 770, 783.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 314, 891.
↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
↑ Tablica ku czci starosądeckich katyńczyków. sadeczanin.info, 17 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 kwietnia 2014)].
↑ Ku czci swoich absolwentów. powiat.nowy-sacz.pl, 26 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 kwietnia 2014)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

[1] W ewidencji wojskowej figurował jako Ludwik II Pawlikowski w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko: Ludwika I Pawlikowskiego, ur. 13 września 1895, oficera rezerwowego 5 Pułku Ułanów i Ludwika Pawlikowskiego, ur. 16 lipca 1903, oficera 10 Pułku Strzelców Konnych.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000467-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 467.

[CITEREFLista_starszeństwa191765-3] Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 65.

[4] Dziennik Rozporządzeń Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 4 grudnia 1918 r. s. 87.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_46_z_1_grudnia_1920_roku,_s._1288-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 46 z 1 grudnia 1920 roku, s. 1288.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231277,_1315,_1503-6] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1277, 1315, 1503.

[CITEREFRocznik_Oficerski192415,_1156-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 15, 1156.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928770,_783-8] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 770, 783.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932314,_891-9] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 314, 891.

[10] M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[11] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[12] M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885

[13] Tablica ku czci starosądeckich katyńczyków. sadeczanin.info, 17 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 kwietnia 2014)].

[14] Ku czci swoich absolwentów. powiat.nowy-sacz.pl, 26 kwietnia 2010. [dostęp 2014-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 kwietnia 2014)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]