Ludwik Szenderowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Szenderowski
Data urodzenia

24 sierpnia 1873

Data śmierci

23 maja 1933

Wyznanie

Ewangelikalizm

Kościół

Związk Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów

Ludwik Szenderowski senior (ur. 24 sierpnia 1873, zm. 23 maja 1933[1]) – pionier ruchu ewangelicznych chrześcijan w Polsce, duchowny i do śmierci lider tej wspólnoty religijnej w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny agronoma. Ukończył szkołę techniczną w Kijowie i pracował na kolei[1]. W trakcie pobytu w Rosji związał się w 1908 z Ogólnorosyjskim Związkiem Ewangelicznych Chrześcijan założonym przez Jana Prochanowa. Po I wojnie światowej został przełożonym Zboru Ewangelicznych Chrześcijan w Warszawie. W 1924 objął po Karolu Władysławie Strzelcu funkcję prezesa Związku Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów i pełnił ją do 1927. W 1927 po zalegalizowaniu tego związku wyznaniowego został z jego ramienia duszpasterzem w Wojsku Polskim. W latach 1931–1932 redagował czasopismo „Ewangeliczny Chrześcijanin”[2].

Donosił przedwojennym władzom na inne wyznania ewangelikalne, zwłaszcza zielonoświątkowców i domagał się od władz, aby zabroniły im działalności[3].

Był ojcem Ludwika Szenderowskiego juniora (1905–1993), który po nim przejął stanowisko zwierzchnika Związku Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów[2].

Został pochowany na cmentarzu reformowanym przy ul. Żytniej w Warszawie (kwatera U-2-1)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Szenderowski Ludwik, [w:] Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej, Jacek Maria Majchrowski (red.) i inni, Warszawa: „BGW”, 1994, s. 206, ISBN 83-7066-569-1, OCLC 833968368.
  2. a b Zieliński 2014 ↓, s. 350.
  3. Mironczuk 2015 ↓, s. 68-70.
  4. Ludwik Szenderowski. www.grobonet.com. [dostęp 2014-03-18]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]