Ludwik Tyrowicz (grafik)

Ludwik Tyrowicz
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1901 ; Lwów
Data i miejsce śmierci	17 lutego 1958 ; Łódź
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	grafika
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik Tyrowicz (ur. 15 lipca 1901 we Lwowie, zm. 17 lutego 1958 w Łodzi) – polski grafik, pedagog, twórca ekslibrisów^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wywodził się z rodziny ormiańskiej^[2] lwowskiego rzeźbiarza Ludwika (1861–1930) i Józefy z Iżykiewiczów (1861–1920). Był bratem Tadeusza (1893–1978) i bratem-bliźniakiem Mariana (1901–1989)^[3]^[4].

Studiował malarstwo dekoracyjne w Wolnej Akademii Sztuk Pięknych we Lwowie u Kazimierza Sichulskiego, następnie w latach 1923–1926 w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Władysława Skoczylasa, Miłosza Kotarbińskiego i Wojciecha Jastrzębowskiego. W 1930 wrócił do Lwowa, gdzie w latach 1930–1939 był profesorem grafiki na Politechnice Lwowskiej oraz wykładał w Instytucie Sztuk Graficznych.

W okresie międzywojennym był członkiem Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików „Ryt” (skupiającego głównie grafików uprawiających drzeworyt), lwowskiego awangardowego Zrzeszenia Artystów Plastyków „Artes” (opowiadającego się za szeroko pojmowaną sztuką nowoczesną); był współzałożycielem lwowskiego Związku Lwowskich Artystów Grafików.

Od 1945 w Łodzi, gdzie prowadził Wydział Grafiki Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych oraz uczył w Szkole Drukarstwa Artystycznego.

Uprawiał różne rodzaje grafiki warsztatowej, zebrane w teki tematyczne (m.in. Piękny Lwów, Italia, Teka karpacka). Zajmował się grafiką użytkową, był autorem kilkuset ekslibrisów, m.in. dla braci Mariana i Tadeusza, Rosy Bailly, Stefana Kawyna, Zenona Klemensiewicza, Tymona Terleckiego^[5]. W roku 1938 opublikował pracę Liternictwo w reklamie.

Pochowany na Starym Cmentarzu przy ul. Ogrodowej w Łodzi, w części katolickiej.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)^[6]
Medal 10-lecia Polski Ludowej (28 lutego 1955)^[7]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Irena Rylska, Tyrowicz Ludwik, [w:] Słownik pracowników książki polskiej (pod redakcją Ireny Treichel), Warszawa-Łódź 1972, s. 919.
↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 180. ISBN 83-04-02817-4.
↑ Tyrowicz Ludwik, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-02-04] .
↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 180–181. ISBN 83-04-02817-4.
↑ Ludwik Tyrowicz, ekslibrispolski.pl (dostęp: 3 lutego 2021).
↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Irena Rylska, Tyrowicz Ludwik, [w:] Słownik pracowników książki polskiej (pod redakcją Ireny Treichel), Warszawa-Łódź 1972, s. 919.

[1] Irena Rylska, Tyrowicz Ludwik, [w:] Słownik pracowników książki polskiej (pod redakcją Ireny Treichel), Warszawa-Łódź 1972, s. 919.

[2] Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 180. ISBN 83-04-02817-4.

[3] Tyrowicz Ludwik, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-02-04] .

[4] Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 180–181. ISBN 83-04-02817-4.

[5] Ludwik Tyrowicz, ekslibrispolski.pl (dostęp: 3 lutego 2021).

[6] M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.

[7] M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]