Mała Kopa (Góry Opawskie)
 Widok z drogi Zlaté Hory-Osoblaha od strony północno-zachodniej na górę Mała Kopa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo |
Góry Opawskie |
| Wysokość |
772 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°14′25,2″N 17°25′26,0″E/50,240333 17,423889
| |
Mała Kopa (cz. Nad Petrovou chatou) – szczyt (góra) o wysokości 772 m n.p.m. (podawana jest też wysokość 771 m n.p.m.) w paśmie Gór Opawskich (czes. Zlatohorská vrchovina), w północno-wschodnich Czechach, w Sudetach Wschodnich, na Śląsku, oddalony o około 330 m na południowy zachód od przełęczy Petrovy boudy[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Góra jest położona w środkowej części pasma na grzbiecie odchodzącym od Biskupiej Kopy (czes. Biskupská kupa) w kierunku południowym, około 2,8 km na południowy wschód od miejscowości Zlaté Hory. Nazwa góry pochodzi od drewnianych szałasów (chat pasterskich), które w przeszłości znajdowały się na północno-wschodnim stoku poniżej szczytu. Wyrasta od północnego stoku góry Větrná, od którego oddzielona jest przełęczą, położoną na wysokości 757 m n.p.m. Od północy przez przełęcz Petrovy boudy graniczy z Biskupią Kopą, od której oddalona jest o około 1,9 km.
Góra charakteryzuje się wyniosłym kształtem, regularną rzeźbą oraz stromymi stokami, które wyraźnie wydzielają wykształcone górskie doliny: od zachodu doliną Złotego Potoku (czes. Zlatý potok) i od wschodu doliną potoku Osobłogi (czes. Osoblaha).
Pod względem geologicznym góra zbudowana jest ze skał osadowych pochodzenia morskiego, głównie piaskowców, mułowców z otoczakami oraz łupków fyllitowych[2]. Stoki góry pokrywa niewielka warstwa młodszych osadów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich. W odległości około 350 m na północny zachód od szczytu, na wysokości około 730 m n.p.m., znajdują się niewielkie, sterczące skaliska. Z uwagi na znaczne zalesienie szczyt nie jest punktem widokowym. Ograniczona panorama na Biskupią Kopę rozciąga się z przecinki prowadzącej z przełęczy Petrovy boudy w kierunku szczytu.
Cała powierzchnia góry, łącznie z partią szczytową, oprócz niewielkiej polany i szerokiej przecinki leśnej na północno-wschodnim stoku, porośnięta jest lasem świerkowym regla dolnego ze znaczną domieszką drzew liściastych. Stoki są pokryte siecią ścieżek i dróg leśnych. Wschodnim stokiem trawersuje droga nr 457 na trasie Zlaté Hory – Osoblaha. Drogę zbudowano pod koniec lat czterdziestych XIX wieku, w okresie kryzysu ekonomicznego. W przeszłości nazwano ją „drogą głodu” (niem. Hungerstrasse). Droga umożliwiła dogodną przeprawę przez Góry Opawskie, łącząc miejscowości związane z wydobyciem złota i srebra oraz ich przerobem, a rozmieszczone po wschodniej i zachodniej stronie masywu górskiego. Przez szczyt przebiega granica administracyjna między Krajem ołomunieckim i Krajem morawsko-śląskim. Położenie góry oraz jej kształt czynią ją rozpoznawalną od strony zachodniej, a od strony wschodniej i północnej jest słabo widoczna. Stokiem zachodnim o nazwie Na Úbočí przechodzi linia przesyłowa prądu o napięciu 22 kV.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Dojście na szczyt następuje ścieżką odchodzącą z przełęczy Petrovy boudy lub od jedynego szlaku turystycznego biegnącego na trasie:
przełęcz Petrovy boudy – góra Mała Kopa – szczyt Větrná – szczyt Macov – szczyt Dlouhá stráň – szczyt Kutný vrch – szczyt Solná hora – szczyt Supí hřbet – góra Na Valštejně – góra Kraví hora – góra Jivina – góra Na Malém Valštejně – góra Mesíční hora – góra Dubí – Město Albrechtice.
W okresach ośnieżenia wzdłuż szlaku turystycznego przebiega trasa narciarstwa biegowego.
Na północno-wschodnim stoku, leśną przecinką z przełęczy Petrovy boudy poprowadzono 350 metrową trasę narciarstwa zjazdowego. W przeszłości towarzyszył jej wyciąg narciarski, lecz ze względu na bezpieczeństwo został on zdemontowany.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nad Petrovou chatou (Turistická mapa) 1:6000. Mapy.cz. [dostęp 2015-01-17]. (cz.).
- ↑ Góry Opawskie. Budowa geologiczna.. Goryopawskie.bnx.pl. [dostęp 2015-01-17]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zlatohorská vrchovina (Turistická mapa) 1:15 000 (czes.)
- Jesioniki. Pradziad, Śnieżnik, Jeseník, mapa aktualizowana w terenie, skala 1:50 000, Studio PLAN, Wrocław, wyd. II, 2011, ISBN 978-83-62645-80-0
- Bruntálsko, Krnovsko, Osoblažsko, turistická mapa 1:50 000, vyd. SHOCart, 2008, ISBN 978-80-7224-368-6 (czes.)
- Waldemar Brygier: Przewodnik, Góry Opawskie, Zlatohorska vrchovina. Wrocław: Studio PLAN, 2007. ISBN 83-60180-53-9.
- Marek Staffa: Słownik Geografii Turystycznej Sudetów. t. 18, Góry Opawskie. Wrocław: I-BIS, 2008. ISBN 978-83-85773-98-6.