Przejdź do zawartości

Macierz Moore’a

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Macierz Moore’a – macierz zdefiniowana nad ciałem skończonym, wprowadzona przez E.H. Moore. Kiedy jest to macierz kwadratowa, jej wyznacznik nazywa się wyznacznikiem Moore’a. Macierz Moore’a ma kolejne potęgi automorfizmu Frobeniusa zastosowane do pierwszej kolumny, więc jest to macierz postaci:

lub

dla wszystkich wskaźników oraz (Niektórzy autorzy używają transpozycji powyższej macierzy).

Wyznacznik macierzy Moore’a[edytuj | edytuj kod]

Wyznacznik macierzy kwadratowej Moore’a można przedstawić w postaci:

gdzie przebiega przez kompletny zbiór wektorów kierunkowych, mających ostatni niezerowy element równy 1, czyli

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]