Maciucie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maciucie
Maciučiai
Ilustracja
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

solecznicki

Gmina

Dziewieniszki

Populacja (2001)
• liczba ludności


103[1]

Położenie na mapie rejonu solecznickiego
Mapa konturowa rejonu solecznickiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Maciucie”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Maciucie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Maciucie”
Ziemia54°09′20,00″N 25°39′29,99″E/54,155556 25,658331

Maciucie[2] (lit. Maciučiai) − wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie solecznickim, w gminie Dziewieniszki, 4 km na południe od Dziewieniszek, zamieszkana przez 103 ludzi.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów zaścianek w gminie Dziewieniszki, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 61 dusz rewizyjnych, należała do dóbr Gieranony. Pod koniec XIX wieku zamieszkiwało wieś 271 osób[3][4].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Dziewieniszki.

W 1931 w 55 domach zamieszkiwało 282 osoby[5].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Dziewieniszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dziewieniszkach[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis powszechny 2001
  2. Mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego. mapywig.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-12-26)].
  3. Maciucie, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 289.
  4. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 231
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 31.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 978.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]