Magdalis nitidipennis
Magdalis nitidipennis | |||
(Boheman, 1843) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj |
Magdalis (Edo) | ||
Gatunek |
Magdalis (Edo) nitidipennis | ||
Synonimy | |||
|
Magdalis nitidipennis – gatunek chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych. Zamieszkuje Europę i zachodnią część Azji.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1843 roku przez Carla Henrika Bohemana pod nazwą Magdalinus nitidipennis[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o ciele długości od 2,5 do 4 mm, ubarwionym czarno z ciemnoniebieskimi pokrywami, z wierzchu delikatnie i ciemno owłosionym. Szeroka głowa ma dość silnie wypukłe oczy. Ryjek jest tak długi jak głowa, w widoku bocznym prosty, u samca nieco krótszy i grubszy niż u samicy. Czułki wyrastają blisko podstawy ryjka. Przedplecze jest szersze niż dłuższe, w obrysie prawie prostokątne, ku przodowi słabo zwężone, po bokach bez guzków. Powierzchnię przedplecza bardzo gęsto pokrywają drobne punkty o błyszczącym dnie. Tarczka jest dość duża. Pokrywy są niewiele szersze od przedplecza, mają silnie wgłębione i punktowane rzędy oraz wypukłe i pokryte bardzo drobną, łuskowatą rzeźbą międzyrzędy. Odnóża mają pozbawione ząbków uda i pazurki[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Samice składają jaja wiosną pod korę roślin żywicielskich. Larwy są saproksylofagami topoli białej i topoli czarnej, rozwijającymi się w obumarłych gałęziach[2][3].
Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Austrii, Włoch, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Bułgarii oraz europejskiej części Rosji, europejskiej[1] i azjatyckiej części Turcji[4] oraz Bliskiego Wschodu[3]. W Polsce jest owadem rzadko spotykanym, odnotowanym na nielicznych stanowiskach[5]. Na „Czerwonej liście chrząszczy województwa śląskiego” umieszczony jest jako gatunek zagrożony najmniejszej troski (LC)[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Magdalis (Edo) nitidipennis (Boheman, 1843). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2021-07-13].
- ↑ a b Stanisław Smreczyński: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 98d. Ryjkowce - Curculionidae. Podrodzina Curculioninae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1972, s. 23-25.
- ↑ a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 21. Chrząszcze – Coleoptera. Ryjkowce – Curculionidae, część 3. Warszawa: 1997.
- ↑ Niyazi Lodos, Feyzi Önder, Esat Pehlivan, Ruşen Atalay: Faunistic studies on Curculionidae (Coleoptera) of Western Black Sea, Central Anatolia and Mediterranean Regions of Turkey. Bornova, İzmir: Meta Basım, 2018. ISBN 975-288-720-1.
- ↑ Rafał Gosik. Ryjkowcowate (Coleoptera: Curculionoidea) zebrane z pułapek lepowych przeciwko szrotówkowi kasztanowcowiaczkowi Cameraria ohridella Deschka & Dimic. „Chrońmy Przyrodę Ojczystą”. 63 (5), s. 3–18, 2007.
- ↑ Czesław Greń, Roman Królik, Henryk Szołtys. Czerwona lista chrząszczy (Coleoptera) województwa śląskiego.[w:] J. B. Parusel (red.). Czerwone listy wybranych grup zwierząt bezkręgowych województwa śląskiego. „Raporty Opinie”. 6 (4), s. 37-70., 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, Katowice.