Przejdź do zawartości

Maicol Berretti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maicol Berretti
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1989
San Marino

Wzrost

178 cm

Pozycja

defensywny pomocnik, skrzydłowy

Informacje klubowe
Klub

SS Pennarossa

Kariera juniorska
Lata Klub
2003–2007 San Marino Calcio
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2007–2009 San Marino Calcio 0 (0)
2007 → SS Pennarossa (wyp.) 0 (0)
2007–2008 → ASD Santarcangelo (wyp.) 24 (0)
2008–2009 → Real Montecchio (wyp.) 20 (0)
2009–2010 PD Castellarano 18 (0)
2010–2016 SS Pennarossa[a] 56 (4)
2010–2011 AC Formigine 21 (2)
2014 → SS Folgore/Falciano (wyp.) 11 (0)
2015–2016 → SS Murata (wyp.) 17 (2)
2016–2022 AC Libertas 90 (4)
2022– SS Pennarossa 7 (0)
W sumie: 264 (12)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2004–2005  San Marino U-17 6 (1)
2006  San Marino U-19 3 (0)
2007–2010  San Marino U-21 11 (0)
2007–2017  San Marino 26 (0)
W sumie: 46 (1)
  1. ↑ Aktualne na: 23 stycznia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Maicol Berretti (ur. 1 maja 1989 w San Marino) – sanmaryński piłkarz występujący na pozycji pomocnika w SS Pennarossa, reprezentant San Marino w latach 2007–2017.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu San Marino Calcio, gdzie trenował w latach 2003–2007. Jako nastolatek uznany został przez FSGC za perspektywiczny talent i objęty programem szkoleniowym nadzorowanym przez Giorgio Leoniego[1]. Latem 2007 roku został wypożyczony na krótki okres do SS Pennarossa, a następnie do klubów grających w Serie D: ASD Santarcangelo (2007–2008) oraz Realu Montecchio (2008–2009), w których notował regularne występy. Po powrocie do San Marino Calcio został przez trenera Alberico Evaniego włączony do kadry pierwszego zespołu, rywalizującego na poziomie Lega Pro Seconda Divisione[2][3]. W grudniu 2009 roku, nie rozegrawszy żadnego ligowego spotkania, rozwiązał swoją umowę i wraz z kolegą klubowym Matteo Vitaiolim przeniósł się do włoskiego PD Castellarano, z którym w sezonie 2009/10 spadł z Serie D[4][5].

W połowie 2010 roku został zawodnikiem SS Pennarossa. 26 września tegoż roku zadebiutował w Campionato Sammarinese w przegranym 1:2 meczu przeciwko SP La Fiorita. W sezonie 2010/11, dzięki zezwalającym na to przepisom FSGC, grał jednocześnie we włoskim zespole AC Formigine (Eccellenza Emilia-Romagna), gdzie rozegrał 21 spotkań i zdobył 2 gole. W 2012 roku z SS Pennarossa dotarł do finału Pucharu San Marino, przegranego 2:3 z SP La Fiorita[6]. W rundzie wiosennej sezonu 2013/14 grał na wypożyczeniu w SS Folgore/Falciano, z którym doszedł do finału fazy play-off, w którym jego zespół uległ 0:2 SP La Fiorita[7][8]. 3 lipca 2014 w barwach SS Folgore/Falciano zadebiutował w europejskich pucharach w meczu przeciwko FK Budućnost Podgorica (1:2) w eliminacjach Ligi Europy 2014/15. We wrześniu 2015 roku wypożyczono go na rok do SS Murata, dla której rozegrał w sanmaryńskiej ekstraklasie 17 spotkań i strzelił 2 bramki[9]. W lipcu 2016 roku definitywnie rozstał się z SS Pennarossa i został zawodnikiem AC Libertas, gdzie występował przez 6 lat.

Przed sezonem 2022/23 ponownie został piłkarzem SS Pennarossa[10].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 2004–2005 Berretti występował w reprezentacji San Marino U-17, dla której rozegrał 6 spotkań i zdobył 1 bramkę. 24 września 2004 zadebiutował w rozgrywkach międzynarodowych w przegranym 0:8 meczu z Portugalią U-17 w kwalifikacjach Mistrzostw Europy 2005. 18 października 2005 strzelił gola w spotkaniu przeciwko Wyspom Owczym U-17 (3:3) w eliminacjach Mistrzostw Europy 2006[11][12]. W 2006 roku zaliczył 3 występy w reprezentacji U-19 w kwalifikacjach Mistrzostw Europy 2007. W latach 2007–2010 był powoływany do kadry U-21, dla której rozegrał 11 spotkań.

21 listopada 2007 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji San Marino w przegranym 0:5 meczu przeciwko Słowacji w ramach eliminacji Mistrzostw Europy 2008. W spotkaniu tym pojawił się na boisku w 61. minucie, zastępując Gianlucę Bolliniego[13]. Ogółem w latach 2007–2017 zaliczył w drużynie narodowej 26 występów, nie zdobył żadnej bramki. Wszystkie mecze zakończyły się porażką San Marino.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W sezonie 2010/11, będąc graczem SS Pennarossa, występował jednocześnie w AC Formigine. Przepisy FSGC dopuszczały możliwość jednoczesnych występów zawodnika w innym klubie, niezrzeszonym w federacji.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Calcio, Nazionale: All’Olimpico, San Marino-Slovacchia. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-05-04]. (wł.).
  2. ↑ Il San Marino tessera due sammarinesi. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-22]. (wł.).
  3. ↑ Comincia a prendere forma il San Marino targato Alberigo Evani. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-05-04]. (wł.).
  4. ↑ Berretti e Vitaioli rescindono. ilgiornaledellosport.net. [dostęp 2023-01-22]. (wł.).
  5. ↑ Ufficiale: Berretti e Vitaioli in Serie D. tuttolegapro.com. [dostęp 2023-01-22]. (wł.).
  6. ↑ Coppa Titano: sboccia La Fiorita. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-05-04]. (wł.).
  7. ↑ Delirio Fiorita: Pensalfini e Gualtieri firmano i gol scudetto. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-22]. (wł.).
  8. ↑ San Marino 2013/14. rsssf.com. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
  9. ↑ Maicol Berretti al Murata. www.muratacalcio.com. [dostęp 2023-01-22]. (wł.).
  10. ↑ Pennarossa, preso Maicol Berretti. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-22]. (wł.).
  11. ↑ San Marino, calcio in lutto: È morto Marino Marani. sanmarinortv.sm. [dostęp 2023-01-22]. (wł.).
  12. ↑ Under 17: Pareggio per 3-3 tra San Marino e Isole Faroe. sanmarinortv.sm. [dostęp 2022-05-04]. (wł.).
  13. ↑ San Marino vs Slovakia match report. eu-football.info. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maicol_Berretti&oldid=72285892”