Maksymilian Gebur
| Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1925 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data śmierci |
9 września 1991 | ||||||||
| Wzrost |
168 cm[1] | ||||||||
| Pozycja | |||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Maksymilian Gebur (ur. 27 stycznia 1925 w Hajdukach Wielkich, zm. 9 września 1991[2]) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy, trener.
Przez znaczny okres trwania kariery związany był z Ruchem Chorzów. Treningi w „Niebieskich” rozpoczął w 1938 roku, jednak po niespełna dwóch latach klub został w wyniku wybuchu II wojny światowej zlikwidowały przez władze okupacyjne. W listopadzie 1939 został w jego miejsce powołany Bismarckhütter SV, w którym grała część przedwojennych piłkarzy klubu, w tym Gebur[3][1]. W czasie wojny i po jej zakończeniu występował dla polskich zespołów wojskowych w Anglii i Szkocji (1944-1946)[1]. Do Ruchu wrócił w 1946 roku i reprezentował go przez jedenaście lat. W 1947 roku awansował z drużyną do I Ligi[2]. Gebur zadebiutował w najwyższej klasie rozgrywkowej 14 marca 1948 roku w wygranym 1:0 meczu z Garbarnią Kraków, zaś pierwszą bramkę strzelił 16 października 1949 roku w zremisowanej konfrontacji z Cracovią[4][5]. Gebur wywalczył w barwach „Niebieskich” trzykrotnie mistrzostwo (1951, 1952, 1953) i dwukrotnie wicemistrzostwo Polski (1950 i 1956) oraz trzykrotnie zajął z drużyną trzecie miejsce w rozgrywkach ligowych (1948, 1954, 1955). Po zakończeniu kariery trenował kluby z niższych lig na Śląsku[1]. W okresie od października do grudnia 1972 roku prowadził w czterech spotkaniach trzecioligowy Grunwald Ruda Śląska (jedna wygrana, dwa remisy i dwie porażki; stosunek bramek 5:6)[6]. W 2006 roku został umieszczony na liście zasłużonych sportowców przez Radę Pedagogiczną Szkoły Podstawowej nr 34 im. Sportowców Hajduckich w Chorzowie[7]. Z wykształcenia był mechanikiem[1].
Statystyki klubowe[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Klub | Liga | Liga krajowa[1] | |
|---|---|---|---|---|
| Mecze | Bramki | |||
| 1948 | Ruch Chorzów | I Liga | 17 | 0 |
| 1949 | Ruch Chorzów | I Liga | 15 | 1 |
| 1950 | Ruch Chorzów | I Liga | 21 | 0 |
| 1951 | Ruch Chorzów | I Liga | 1 | 0 |
| 1952 | Ruch Chorzów | I Liga | 7 | 0 |
| 1953 | Ruch Chorzów | I Liga | 21 | 0 |
| 1954 | Ruch Chorzów | I Liga | 20 | 1 |
| 1955 | Ruch Chorzów | I Liga | 20 | 0 |
| 1956 | Ruch Chorzów | I Liga | 11 | 0 |
| Razem | 133 | 2 | ||
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Statystyki nie obejmują lat 1946–1947
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Gowarzewski (1945-1962) 2017 ↓, s. 52.
- ↑ a b Ruch Chorzów: Wspomnienie Maksymiliana Gebura. [dostęp 2016-01-26]. (pol.).
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 53–54.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 68–69.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 70–71.
- ↑ Grunwald Ruda Śląska: Trenerzy – I zespół. [dostęp 2019-12-23]. (pol.).
- ↑ Szkoła Podstawowa nr 34 im. Sportowców Hajduckich: O szkole: patron i hymn. [dostęp 2019-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-29)]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-63-3.