Maksymilian Soldenhoff

Maksymilian Soldenhoff
	porucznik
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1890 ; Nowe Miasto nad Pilicą
Data śmierci	8 listopada 1940
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	powstanie wielkopolskie; wojna polsko-ukraińska
	Odznaczenia

Maksymilian Soldenhoff^[2] (ur. 5 listopada 1890 w Nowym Mieście nad Pilicą, zm. prawdopodobnie^[1] 8 listopada 1940) – porucznik Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego. Uczestnik powstania wielkopolskiego i wojny polsko-ukraińskiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 listopada 1890 w rodzinie barona Jana Soldenhoffa h. wł. (1860–1907) i Aldony Leontyny z Kozłowskich h. Jastrzębiec (1872–1951)^[3]. Miał rodzeństwo: Kazimierza, Aldonę (1897–1959), Jerzego (zm. 1920), Jana (?), Izabellę (1900–1978) i Antoniego (1901–1954)^[4]. Studiował w szkole agronomicznej. Od stycznia 1919 służył w oddziałach powstańczych Armii Wielkopolskiej. W szeregach odrodzonego Wojska Polskiego brał udział w walkach obrony Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej w składzie kompanii poznańsko-lwowskiej.

Szczególnie odznaczył się w walce „na tyłach npla. k. Mielnika gdzie na czele plutonu wziął 40 jeńców, (podczas) walki w Dołhomościskach (17 III t.r) i przeprowadzenie ataku pod Zborowem (17 VI t.r.) odznaczony Orderem Virtuti Militari. Otrzymał też osobistą pochwałę od gen. W. Sikorskiego”^[3].

Przeniesiony do rezerwy w lipcu 1920. Później pracował jako kupiec i urzędnik ubezpieczeniowy, m.in. jako dyrektor Towarzystwa Ubezpieczeń „Powszechna Asekuracja w Tryjeście” w Poznaniu^[5].

„Jesienią 1939 aresztowany przez gestapo, skazany na śmierć i stracony”^[3]. Brak dokładnych danych na temat daty śmierci oraz miejsca pochówku. Symboliczny grób wraz z datą śmierci znajduje się na cmentarzu w Toruniu na grobie żony Marii oraz na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 47-1-20)^[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Marią Kałamajską (1897–1967). Mieli czworo dzieci^[3]: Marię (1920–1994), Antoniego (1923–1999), Janinę (1927–2002) i Stanisława Ryszarda (1928–2019)^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5735^[3]
Krzyż Walecznych^[3]
Srebrny Krzyż Zasługi (24 grudnia 1928)^[5]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Według zapisu z tablicy symbolicznego grobu Maksymiliana podano datę śmierci 8 listopada 1940. Brak innego źródła.
↑ Bogusław Polak, Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, s. 140 wymienia nazwisko „Sondenhoff”.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Polak (red.) 1991 ↓, s. 140.
↑ ^a ^b Maksymilian bar. Soldenhoff h. wł. [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-01-17] .
↑ ^a ^b M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za zasługi, położone w powstaniu Wielkopolskiem”.
↑ Cmentarz Stare Powązki: SOLDENHOFFOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-25] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

[tablica-1] Według zapisu z tablicy symbolicznego grobu Maksymiliana podano datę śmierci 8 listopada 1940. Brak innego źródła.

[Polak-2] Bogusław Polak, Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, s. 140 wymienia nazwisko „Sondenhoff”.

[CITEREFPolak_(red.)1991140-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Polak (red.) 1991 ↓, s. 140.

[:0-4] Maksymilian bar. Soldenhoff h. wł. [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-01-17] .

[:1-5] M.P. z 1928 r. nr 297, poz. 732 „za zasługi, położone w powstaniu Wielkopolskiem”.

[6] Cmentarz Stare Powązki: SOLDENHOFFOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-04-25] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]