Malmköping

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Malmköping
Ilustracja
Zdjęcie lotnicze Malmköping (2006)
Państwo

 Szwecja

Region

Södermanland

Gmina

Flen

Powierzchnia

1,42[1] km²

Populacja (2018)
• liczba ludności
• gęstość


2246[1]
1581[1] os./km²

Nr kierunkowy

(+46) 157

Kod pocztowy

642 6x

Położenie na mapie Södermanlandu
Mapa konturowa Södermanlandu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Malmköping”
Położenie na mapie Szwecji
Mapa konturowa Szwecji, na dole znajduje się punkt z opisem „Malmköping”
Ziemia59°08′N 16°44′E/59,133333 16,733333
Strona internetowa

Malmköping – miejscowość (tätort) w Szwecji, w regionie administracyjnym (län) Södermanland (gmina Flen).

W 2015 roku Malmköping liczyło 2106 mieszkańców[2].

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość jest położona w prowincji historycznej (landskap) Södermanland, około 15 km na północny wschód od Flen. Na zachód od centrum miejscowości przebiega droga krajowa nr 53 i 55.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historia miejscowości w latach 1774–1921 jest ściśle związana z rozlokowanym tu regimentem piechoty (Södermanlands regemente), którego polem ćwiczeń były najbliższe okolice i centrum współczesnego Malmköping (Malma hed). W 1785 roku na wniosek ówczesnego szefa Södermanlands regemente, Gustafa Adolfa von Siegrotha, osadzie przy kościele parafii Malma (Malma socken; od 1940 roku Lilla Malma socken) nadano status friköping. Jednocześnie zmieniono nazwę osady na Malmköping[3][4]. W 1921 roku Södermanlands regemente został przeniesiony i skoszarowany w Strängnäs. W jednym z budynków dawnych koszar w Malmköping mieści się muzeum (Muséet Malmahed)[5].

18 maja 1876 roku odbyły się dwie ostatnie publiczne egzekucje w Szwecji. Tego dnia na Lidamon, miejscu wymierzania kar dla okręgu Villåttinge (Villåttinge härad), około 8 km na północny zachód od Malmköping został stracony poprzez dekapitację Gustav Eriksson Hjert[6][7].

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Liczba ludności tätortu Malmköping w latach 1960–2015[8]:

W tym miejscu powinien znaleźć się wykres. Z przyczyn technicznych nie może zostać wyświetlony. Więcej informacji

Atrakcje turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Jedną z atrakcji turystycznych Malmköping jest otwarte w 1969 roku muzeum tramwajów (Museispårvägen Malmköping), gdzie zgromadzono pojazdy pochodzące z 12 szwedzkich miast, w których istniała/istnieje komunikacja tramwajowa. W skład ekspozycji wchodzi także 25 dawnych autobusów[9].

Od 1976 roku na Malma hed w centrum Malmköping odbywa się doroczny jarmark. Impreza, nazywana Malma Marken, organizowana jest w lipcu[10][11].

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Statistiska tätorter 2018; befolkning, landareal, befolkningstäthet. Statistikmyndigheten SCB, 2020-03-20. [dostęp 2020-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-24)]. (szw.).
  2. Statistiska centralbyrån: Tätorter 2015; befolkning, landareal, andel som överlappas av fritidshusområden. [dostęp 2016-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (szw.).
  3. Sörmlands museum: Malmköping – Historien runt heden. [dostęp 2016-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (szw.).
  4. Sörmlands museum: Livet på heden. [dostęp 2016-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)]. (szw.).
  5. Muséet Malmahed. Malmköpingsortens Hembygdsförening. [dostęp 2016-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-07)]. (szw.).
  6. Sann skildring af mördarne Hjerts och Tektors lefnadsäventyr och sista stunder / af K. R.... Stockholmskällan. [dostęp 2014-12-29]. (szw.).
  7. Hans Högman: Hjert och Tector - De sista att offentligen avrättas i Sverige. Algonet.se. [dostęp 2016-04-01]. (szw.).
  8. Statistiska centralbyrån: Landareal per tätort, folkmängd och invånare per kvadratkilometer. Vart femte år 1960 - 2015. [dostęp 2016-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-20)]. (szw.).
  9. Museispårvägen Malmköping: Museet. [dostęp 2016-04-01]. (szw.).
  10. Malmköpings IF: Malma Marken. Historia. [dostęp 2016-04-01]. (szw.).
  11. Mats och Åsa Ottosson, Upplev Sverige. En guide till upplevelser, Bonnier Fakta 2011, s. 344. ISBN 978-91-7424-263-8

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]