Manifest (obraz Wojciecha Weissa)
| |
| Autor | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data powstania | |
| Medium | |
| Wymiary |
190 × 136 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Manifest – obraz olejny namalowany przez polskiego malarza Wojciecha Weissa w 1949 lub 1950 roku, znajdujący się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Obraz Weissa przedstawia sześciu robotników, uczestniczących w apelu, we wnętrzu hali fabrycznej. Mężczyzna stojący po skrajnie lewej stronie obrazu odwrócony do widza tyłem, czyta z trzymanej w dłoniach kartki tytułowy manifest pozostałym uczestnikom zgromadzenia. Wygłaszający przemowę pod prawą pachą trzyma zwiniętą brązową torbę i zasłania sobą jednego ze słuchaczy. Po prawej od odczytującego, przodem do widza stoją kolejni robotnicy – każdy z nich ma inny wyraz twarzy i oczu. Mężczyzna w jasnobrązowej czapce i kombinezonie ma melancholijny wyraz twarzy i spogląda przed siebie. Za nim stoi kolejny uczestnik apelu w czarnej czapce z daszkiem, który w zamyśleniu spogląda lekko w dół. Osobą na obrazie która skupia na sobie największą uwagę jest młody robotnik trzymający w dłoniach czerwony sztandar, który w wielkim skupieniu słucha manifestu, z dumnie podniesioną głową i błyskiem w oczach. Stojący obok niego mężczyzna widoczny po prawej stronie obrazu, ma skrajnie odmienne odczucia względem odczytywanego manifestu, bowiem na jego twarzy widoczny jest grymas niezadowolenia[2].
Manifest to obraz socrealistyczny w swojej wymowie (bohaterowie z proletariatu wysłuchujący manifestu z domyślnie komunistycznym sztandarem) i realistyczny w formie, gdyż bez zniekształceń i abstrakcji odzwierciedla ówczesną rzeczywistość Polski Ludowej. Obraz będący jednym z ostatnich dzieł Wojciecha Weissa, został nagrodzony na Pierwszej Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w Warszawie w 1950 roku[2].