Marcin Niziurski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marcin Niziurski
Data i miejsce urodzenia

1950
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

malarstwo, poezja

Marcin Niziurski (ur. w 1950 w Warszawie[1]) – artysta malarz, pisarz[2], publicysta, ilustrator, wydawca książek, animator życia kulturalnego, w tym plenerów, wystaw i wydarzeń interdyscyplinarnych[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Edmunda i Zofii Barbary z Kowalskich, bratanek Mirosława, pochodzi z rodziny artystycznej. Uczęszczał do SP na Mokotowie i do XXVIII Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Warszawie. Studiował handel zagraniczny na SGPiS w Warszawie, następnie w Wyższej Szkole Nauczycielskiej na Wydziale Matematyczno-Fizycznym. W 1977 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, pracę dyplomową w zakresie grafiki artystycznej wykonał w pracowni technik metalowych prof. Andrzeja Rudzińskiego[1][3].

Twórczość Marcina Niziurskiego w prozie, poezji, malarstwie i grafice łączy świat magiczny z prawdopodobnym. Artysta sporadycznie zajmuje się także krytyką artystyczną oraz publicystyką turystyczno-krajoznawczą, jednak preferuje prozę beletrystyczną. Uważa, że przypadki ludzi pozbawionych jakiegokolwiek talentu są niezwykle rzadkie. Pisarzem niszowym stał się niejako świadomie[3].

Recenzje jego prac pisywali, m.in. o „Wszechświecie” Marek Arpad Kowalski w piśmie konserwatywno-liberalnym „Najwyższy Czas!” (2004, nr 42, s. XLIII)[4], Sabina Niedzielska – Fantazje karpackie w prozie Marcina Niziurskiego w pracy licencjackiej pod kierunkiem dr Jolanty Mazur-Fedak (Instytut Slawistyki – Zakład Języka Polskiego Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Jana Grodka w Sanoku, Sanok 2008)[1] oraz Wolfgang Drost: Marcin Niziurski – malarz abstrakcyjnej fantastyki w publikacji Ja[5].

Jest autorem ponad stu dwudziestu wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, a także pomysłodawcą oraz organizatorem wielu wystaw zbiorowych, dwudziestu trzech plenerów oraz kilkunastu artystycznych wydarzeń interdyscyplinarnych. Jego obrazy olejne, akrylowe, rysunki piórkiem, inspirowane dziełami dawnych mistrzów grafiki, kompozycje przestrzenne znajdują się w kolekcjach prywatnych i muzeach w Polsce oraz licznych krajach europejskich, w Australii, Japonii, Egipcie, Republice Południowej Afryki, Argentynie, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych[6].

Jest członkiem Związku Literatów Polskich[7]. Do 1992 był członkiem ZPAP. Należy do międzynarodowej grupy artystycznej „Lege Artis”[6].

BT 1108, 1995 rok, płótno, olej, 150x120 cm
BT 1132, 1998 rok, płótno, olej, 14,8x10,5 cm

Mieszka w Izabelinie, w Kampinoskim Parku Narodowym, z żoną Barbarą, prawniczką, mają córkę Martynę (po filologii klasycznej) i wnuczkę Hanię.

Publikacje indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Proza[edytuj | edytuj kod]

  • Pierwszą książką była praca magisterska pt. Nosowatość, opracowana w każdym szczególe i wydrukowana przez autora (cykl akwafort, akwatint oraz tytułowe opowiadanie), jeden z egzemplarzy został zakupiony przez Bibliotekę Narodową[1].
  • Przewrotność: praca dyplomowa Marcina Niziurskiego zawierająca 12 grafik i wstęp, Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa 1977, OCLC: (OCoLC)909166476
  • Ja (zbiór krótkich form prozatorskich towarzyszący wystawom malarskim jako swoisty komentarz autorski do obrazów), Tom zawiera również esej prof. Wolfganga Drosta: Marcin Niziurski – malarz abstrakcyjnej fantastyki, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1994, ISBN 83-85557-13-X.
  • Wszechświat (powieść satyryczna o konieczności posiadania marzeń), Wydawnictwo „Nowy Świat”, Warszawa 2004, ISBN 83-7386-083-5.
  • Wszechświat – dziennik współpracy, „Nowy Świat”, Warszawa 2004, ISBN 83-7386-083-5[4]
  • Dobry Kamień, Lasy przydomowe (krótkie formy prozą), Sowa, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60660-21-8.
  • Kolbuszowa (opowieści o tematyce podkarpackiej), Sowa, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60660-21-8.
  • Przedświaty (powieść o alienacji jednostki i potrzebie wolności), Sowa, Warszawa 2008, ISBN 978-83-60660-25-6.
  • Przedświaty (wydanie II uzupełnione), Sowa, Warszawa 2008, ISBN 978-83-60660-25-6.
  • Przedświaty, Wydawnictwo Nowy Świat, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7386-546-4.
    BT 1115, 2005 rok, płótno, akryl, olej, 61x50 cm
  • Przedświaty (wydanie II uzupełnione), Wydawnictwo „Nowy Świat”, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7386-546-4.
  • Varia, czyli poduszkowy przegląd pojęć (zbiór utworów rozproszonych), Izabelin 2008, ISBN 978-83-927222-0-5.
  • Złoto Wysowej. Dobry kamień (zbiory krótkich form), Izabelin 2008, ISBN 978-83-927222-1-2.
  • Rok przestępny (książka dokumentująca dzień po dniu rok autora – 2008), Warszawa 2008, ISBN 978-83-927222-2-9.
  • Rok przestępny, Autorskie Galerie Sztuki, Izabelin, 2010, ISBN 978-83-927222-3-6.
  • Wysowskie (opowieści o Beskidzie Niskim), Osława, Izabelin 2010, ISBN 978-83-927222-6-7.
  • Karpackie (opowieści o tematyce karpackiej), AGS, Izabelin 2010, ISBN 978-83-927222-7-4.
  • Karpackie, Wydawnictwo „Nowy Świat”, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7386-547-1.
  • Rok przystępny (zbiór krótkich form), Wydawnictwo „Nowy Świat”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-927222-3-6.
  • Kółko graniaste (zbiór krótkich form), Wydawnictwo „Nowy Świat”, Warszawa 2014, ISBN 978-83-7386-548-8.
    A065B

Źródło: Biblioteka Narodowa[8].

Poezja[edytuj | edytuj kod]

Wiersze oraz drobne formy prozatorskie były publikowane w katalogach wystaw i czasopismach, np. w „Nadwisłoczu” (Nie myśl, nie pytaj; Strach skowronka[2]), „ITD”, „Sztuce”, „Relacjach” (Sztokholm)[8].

Publikacje w antologiach lub z innym autorem[edytuj | edytuj kod]

  1. Świnka co się zowie: chów trzody chlewnej w Polsce w latach 1930–2016 (wybrane aspekty), s. 110 (II wydanie poprawione, s. 114), AGS, Izabelin 2017, ISBN 978-83-945212-6-4.
  2. Świnka jak się patrzy. Chów trzody chlewnej na Pomorzu Zachodnim w miesiącach letnich 1980 roku, AGS, Izabelin 2018, ISBN 978-83-945212-7-1.
  3. Świnka na schwał. Parerga – z dziejów trzody chlewnej na Pomorzu Zachodnim w miesiącach letnich 1980 roku i później, AGS, Izabelin 2018, ISBN 978-83-945212-8-8.
  4. Świnka po same uszy, AGS, Izabelin 2019, ISBN 978-83-945212-9-5; ze wstępem Ingi Grześczak Wstęp bardzo uczony, czyli świnka nieoczywista Sus Minervamdocet – świnia poucza Minerwę, AGS, Izabelin 2019, ISBN 978-83-945212-9-5.
  5. Krzynka świnek, s. 418 (II wydanie uzupełnione, s. 420), wydanie autorskie, AGS, Izabelin 2019, ISBN 978-83-953181-0-8; AGS, Izabelin 2019, ISBN 978-83-953181-0-8.
  6. Alfabet świnek, s. 186, wydanie autorskie, AGS, Izabelin 2020, ISBN 978-83-953181-2-2; AGS, Izabelin 2020 (oprawa miękka) ISBN 978-83-953181-2-2.
  7. Album świnek, s. 530, AGS, Izabelin 2020, ISBN 978-83-953181-7-7.

Źródło: Biblioteka Narodowa[8].

Malarstwo, grafiki, rysunki, katalogi i foldery wystaw, ilustracje (oprócz własnych książek)[edytuj | edytuj kod]

  • [Sen o potędze], akwatinta, akwaforta, Magazyn Ikonografii BN, Warszawa 1976, OCLC: (OCoLC)996452216.
  • [Przymuszenie z cyklu Obsesje nocą], akwatinta, akwaforta, Magazyn Ikonografii BN, Warszawa 1978, OCLC: (OCoLC)996452530.
  • Marcin Niziurski – malarstwo, rysunek: 15 listopada – 15 grudnia 1977 r. Muzeum Narodowe w Kielcach, pl. Partyzantów 3-5. (druk ulotny), Muzeum Narodowe, Kielce 1977, OCLC: (OCoLC)1036451704.
  • [Kompozycja fantastyczna], tytuł nadany przez katalogującego, rysunek (tusz-piórko), Magazyn Ikonografii BN, Warszawa 1978, OCLC: (OCoLC)1036427497 (12 rysunków z lat 1978–1980), ostatni z 18.01.1980, OCLC: (OCoLC)1036466886.
  • Marcin Niziurski: malarstwo: Galeria Sztuki Współczesnej, Oleśnica, sierpień 1979 / Klub Międzynarodowej Prasy i Książki, Oleśnica ; Biuro Wystaw Arstystycznych, Wrocław 1979, OCLC: (OCoLC)1036405305.
  • [Pożegnanie Brzanki wtóre], tytuł nadany przez katalogującego, rysunek (tusz-piórko), Magazyn Ikonografii BN, Warszawa1983 (OCoLC)1036481906.
  • [Sprzedam wszystkie śliwki świata], tytuł nadany przez katalogującego, rysunek (tusz-piórko), Magazyn Ikonografii BN, Warszawa1983, OCLC: (OCoLC)1036462754.
  • Wystawa malarstwa Marcina Niziurskiego, Biuro Wystaw Artystycznych, Koszalin 1986 (druk ulotny) – w katalogu BN.
  • Malarstwo, Biuro Wystaw Artystycznych, Wrocław 1987 – w katalogu BN.
  • Krzysztof Zanussi, Między jarmarkiem a salonem, Skorpion, Warszawa 1999, ISBN 83-86466-25-1.
  • Zofia Beszczyńska, Miejsca magiczne, Wydawnictwo Nowy Świat, Warszawa 2003, ISBN 83-7386-011-8.
  • Stanisław Nowak, Kobieta otwarta (Il), „Nowy Świat”, Warszawa 2004, ISBN 83-7386-112-2; (grafika) „Nowy Świat”, Warszawa 2004, ISBN 83-7386-112-2.
  • W rytmie słowa – almanach Grupy Literackiej „Słowo”, Towarzystwo Miłośników Ziemi Mieleckiej im. Władysława Szafera, Mielec 2009, ISBN 978-83-925751-9-1.
  • Zbigniew Michalski, Na pięciolinii życia – (grafika), Towarzystwo Miłośników Ziemi Mieleckiej im. Władysława Szafera, Mielec 2009, ISBN 978-83-929629-4-6.
  • Zbigniew Michalski, Jeszcze, Towarzystwo Miłośników Ziemi Mieleckiej im. Władysława Szafera, Mielec 2009, ISBN 978-83-929629-4-6.
  • Magdalena Korzeń, Węglem malowane, Towarzystwo Miłośników Ziemi Mieleckiej im. Władysława Szafera, Mielec 2009 ISBN 978-83-929668-0-7.
  • poszczególne numery czasopism „Sprawy Nauki” czy „Relacje”, Sztokholm[1]
  • liczne okładki książek autorów polskich, np. Między rzeką a lasem – wiersze Marty Jurkowskiej, Autorskie Galerie Sztuki, Izabelin 2016, ISBN 978-83-927222-9-8[1].

Źródło: Biblioteka Narodowa[8].

Działalność wydawnicza[edytuj | edytuj kod]

Marcin Niziurski prowadzi wydawnictwo „Autorskie Galerie Sztuki”. Wydane w nim zostały m.in. pozycje[8]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Marcin Niziurski, Marcin Niziurski o sobie [online], 2004 [dostęp 2024-04-04].
  2. a b Polska Bibliografia Literacka (PBL) [online], pbl.ibl.poznan.pl [dostęp 2024-04-05].
  3. a b Daniel Grabarek, Marcin Niziurski – Spotkanie w Galerii Staroci w Chodakowie [online], e-sochaczew.pl, 3 lutego 2009 [dostęp 2024-04-05].
  4. a b Marek Arpad Kowalski., Marcin Niziurski „Wszechświat”, „Najwyższy Czas!: pismo konserwatywno-liberalne” (42), 2004, XLIII, OCLC (OCoLC)1007910536.
  5. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 1994, ISBN 83-85557-13-X
  6. a b Marcin Niziurski [online], kultura.onet.pl, 23 czerwca 2004 [dostęp 2004-04-04].
  7. Członkowie Oddziału ZLP – O/Warszawa [online], zlpwarszawa.pl [dostęp 2024-04-04].
  8. a b c d e Marcin Niziurski [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2024-04-08] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]