Maria Bujakowa (malarka)

Maria Bujak
Data urodzenia	25 marca 1910
Data i miejsce śmierci	8 stycznia 1990 ; Bytom
Miejsce spoczynku	Bytom
Zawód, zajęcie	malarka
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Małżeństwo	dr Tadeusz Bujak
Dzieci	Ewa Maziarska (dziennikarka)
Krewni i powinowaci	Wojciech Maziarski – wnuk

Maria Bujakowa, także jako Maria Bujak (ur. 25 marca 1910 na Kaukazie, zm. 8 stycznia 1990 w Bytomiu) – polska malarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się na Kaukazie. W roku 1921 przybyła z rodzicami do Polski. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie studiowała w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie uczęszczała do pracowni malarskich Władysława Jarockiego, Wojciecha Weissa i Ignacego Pieńkowskiego oraz graficznych Jana Wojnarowskiego i Ludwika Gardowskiego^[1]. Po II wojnie światowej osiedliła się w Bystrej Śląskiej jako żona lekarza, dr. Tadeusza Bujaka, którego w 1945 r. ZUS mianował dyrektorem tutejszego sanatorium przeciwgruźliczego^[2].

W sanatorium była animatorką życia artystycznego i kulturalnego, organizując koncerty, wystawy i przedstawienia dla pacjentów. Na prośbę pacjentów wspólnie z rzeźbiarzem Edwardem Piwowarskim wzniosła istniejącą do dziś kapliczkę w kształcie kamiennej groty z figurką Matki Boskiej. Po przejęciu pełni władzy w Polsce przez PZPR w 1948 r. zgoda na postawienie tej kapliczki stała się dla władz jednym z pretekstów do atakowania dyrektora sanatorium dr. Bujaka, członka PPS. Pod presją UB i prokuratury, zagrożony uwięzieniem, dr Bujak zrezygnował z kierowania sanatorium^[2].

W roku 1950 rodzina Bujaków przeniosła się do Bytomia, gdzie Maria pracowała jako projektantka odzieży w Bytomskich Zakładach Przemysłu Odzieżowego. Czterokrotnie otrzymała nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki w dziedzinie wzornictwa^[1].

Uczestniczyła w konserwacji polichromii zabytkowego drewnianego kościoła w Mikuszowicach Krakowskich (obecnie kościół św. Barbary w Bielsku-Białej). Jej obrazy brały udział w wystawach oddziałowych ZPAP w Bielsku-Białej^[1].

W 1962 r. w Bytomiu była jedną z założycielek Spółdzielni Plastyków „Pion”, która połączyła się z warszawską Spółdzielnią Pracy Twórczej Polskich Artystów Plastyków „Plastyka” i pod tą nazwą funkcjonuje do dziś^[3].

Jej prace były prezentowane na wystawach bytomskich artystów, np. w 1968 r. w Klubie Międzynarodowej Prasy i Książki^[3].

We wrześniu 1987 r. otrzymała główną nagrodę w konkursie na domniemany portret Walentego Roździeńskiego^[4] – konkurs odbył się w ramach dorocznego festynu kulturalnego, organizowanego przez miasto Katowice pod nazwą Kontrakty Roździeńskie. Nagrodzony obraz znajduje się dziś w zbiorach Muzeum Historii Katowic, a jego fotografię można zobaczyć na stronie Fundacji Dla Dziedzictwa^[5].

Olejne obrazy Marii Bujakowej, pojawiające się na aukcjach dzieł sztuki, bywają mylnie przypisywane Marii Janinie Zofii Łomnickiej-Bujakowej (1901-1985), artystce z Podhala, specjalizującej się w tkaninie artystycznej^[6].

Maria Bujakowa była matką dziennikarki Ewy Maziarskiej^[2], babcią dziennikarza i publicysty Wojciecha Maziarskiego.