Maria Chomentowska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
architekt wnętrz |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
| |
Maria Chomentowska (ur. 14 czerwca 1924 w Warszawie, zm. 7 marca 2013 w Lublinie) – polska architektka wnętrz i projektantka związana z Instytutem Wzornictwa Przemysłowego[1].
Życie[edytuj | edytuj kod]
Przed II wojną światową uczyła się w Żeńskiej Szkole Architektury im. Stanisława Noakowskiego w Warszawie.
Po wojnie, w latach 1945 - 1946[potrzebny przypis], działała w Biurze Odbudowy Stolicy i równoległe studiowała na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, najpierw malarstwo, a potem na wydziale architektury wnętrz[1]. W 1951 zaczęła trwającą do 1977 współpracę z kierowanym przez Wandę Telakowską Instytutem Wzornictwa Przemysłowego[2]. W podobnym okresie (1951 - 1970) opracowywała meble mieszkaniowe dla Zjednoczenia Przemysłu Meblarskiego i Cepelii. Od 1976 roku związana z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, dla którego projektowała wyposażenie wnętrz obiektów akademickich.[1]
Zmarła 7 marca 2013 roku i została pochowana na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Projektowała meble, zarówno znane krzesła „Płucka” (1956) czy „Pająk” (1957), jak i konstrukcje „typowe” czyli zaakceptowane do produkcji seryjnej, do których należało m.in. krzesło typ 200-102[3] (1959).[4] Projektantka była również autorką wielu mebli przeznaczonych dla dzieci, w tym siedzisk szkolnych i systemów mebli-zabawek do szkół tysiąclatek[1][2]. Była także autorką projektu wnętrza tramwaju 104/105N (wdrożony do produkcji 1974 r.) oraz aparatu telefonicznego (1970)[5]. Na KUL zaprojektowała m.in. wnętrza Katedry Metafizyki na Wydziale Filozofii, holu nowego skrzydła KUL od strony Racławickich, auli w gmachu głównym, czy stołówki[1][6].
W nagrodę za dokonania w 1966 roku otrzymała nagrodę Rady Wzornictwa za dorobek projektancki, a w 1973 roku Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Agnieszka Dybek: Maria Chomentowska, architekt, mistrzyni skrytości. Jej rozwiązania sprzed lat wciąż są nowatorskie. dziennikwschodni.pl, 2018-05-26. [dostęp 2019-06-17].
- ↑ a b Małgorzata Domagała, Akademia opowieści. Ta miła pani od mebli [online], wyborcza.pl, 23 czerwca 2018 [dostęp 2019-06-18] (pol.).
- ↑ Krzesło stolarskie typ 200-102 proj. Maria Chomentowska| Co to za fotel?, 30 sierpnia 1959 [dostęp 2020-05-25] (pol.).
- ↑ Wydawnictwa Czasopism Technicznych NOT, Przemysł Drzewny 01/1959, Czasopismo Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa, 1959.
- ↑ Małgorzata Domagała: Maria Chomentowska - zapomniana projektantka, która stworzyła ikony polskiego designu i umeblowała KUL. lublin.wyborcza.pl, 2018-04-15. [dostęp 2019-06-17].
- ↑ Praktyczne piękno. KUL według Marii Chomentowskiej – Muzeum KUL [online], Muzeum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 17 marca 2018 [dostęp 2019-06-18] (pol.).