Maria Dilekta Rasztawicka

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	1931
Miejscowość	Płock
Miejsce	Świątynia Miłosierdzia i Miłości
Konsekrator	Jan Maria Michał Kowalski
Współkonsekratorzy	Antonina Maria Izabela Wiłucka-Kowalska, Wacław Maria Bartłomiej Przysiecki, Klemens Maria Filip Feldman
Współkonsekrowani biskupi
Maria Beatrycze Szulgowicz	30 maja 1993
Maria Rafaela Woińska	30 maja 1993

Maria Dilekta Rasztawicka
Stanisława Rasztawicka
	Biskupka
Kraj działania	Polska
Data urodzenia	1905
Data i miejsce śmierci	1995 ; Felicjanów
	Mistrzyni nowicjatu w Katolickim Zgromadzeniu Sióstr Mariawitek Niestającej Adoracji Ubłagania
Okres sprawowania	do 1946
	Przełożona Katolickiego Zgromadzenia Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania
Okres sprawowania	1946–1995
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół Katolicki Mariawitów
Prezbiterat	28 marca 1929
Sakra biskupia	1931
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisława Maria Dilekta Rasztawicka (ur. 1905, zm. 1995) – polska duchowna Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, następnie Kościoła Katolickiego Mariawitów, biskup pomocniczy, przełożona Katolickiego Zgromadzenia Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania. Przez pewien czas obsługiwała kustodię warszawsko-lubelską^[1].

Po wprowadzeniu kapłaństwa kobiet przez zwierzchnika Starokatolickiego Kościoła Mariawitów bp. Jana Marię Michała Kowalskiego, była w grupie 12 pierwszych sióstr zakonnych wyświęconych na kapłanów w dniu 28 marca 1929 roku. Te same 12 kapłanek zostało następnie podniesionych do godności biskupek Kościoła. Konsekracja miała miejsce w pierwszy dzień Wielkanocy 1929 roku między innymi przy współudziale Marii Izabeli Wiłuckiej-Kowalskiej^[2]. Po rozłamie w Kościele Starokatolickim Mariawitów w RP wraz z resztą sióstr ze Zgromadzenia Sióstr Mariawitek przeszła do utworzonego przez bp. Jana Marię Michała Kowalskiego – Kościoła Katolickiego Mariawitów. Po śmierci arcykapłanki Marii Izabeli Wiłuckiej-Kowalskiej była jedną z 8 żyjących biskupek Kościoła^[3]. W latach 1946–1995 była przełożoną Katolickiego Zgromadzenia Sióstr Mariawitek Nieustającej Adoracji Ubłagania^[4]. Pochowana na cmentarzu mariawickim w Pepłowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Pisma Wybrane. Dzieło Bożego Ratunku (Józef M. Rafael Wojciechowski, Felicjanów 2003)
↑ Kapłaństwo kobiet w Kościele Mariawitów (Borys Przedpełski; Notatki Płockie 38/3-156. 25-34)
↑ Historia Kościoła Katolickiego Mariawitów [online], mariawityzm.dbv.pl [dostęp 2015-07-17] (pol.).
↑ Będą święcenia "biskupek" [online], gosc.pl [dostęp 2015-07-17] (pol.).

[1] Pisma Wybrane. Dzieło Bożego Ratunku (Józef M. Rafael Wojciechowski, Felicjanów 2003)

[2] Kapłaństwo kobiet w Kościele Mariawitów (Borys Przedpełski; Notatki Płockie 38/3-156. 25-34)

[3] Historia Kościoła Katolickiego Mariawitów [online], mariawityzm.dbv.pl [dostęp 2015-07-17] (pol.).

[4] Będą święcenia "biskupek" [online], gosc.pl [dostęp 2015-07-17] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]