Maria Lubera
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
ekonomistka |
Odznaczenia | |
Maria Lubera (ur. 28 stycznia 1949 w Świdnicy) – polska ekonomistka i wykładowczyni, działaczka opozycji w okresie PRL, urzędniczka państwowa, w latach 1992–1995 podsekretarz stanu w Centralnym Urzędzie Planowania.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1972 zyskała wykształcenie ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie w 1981 obroniła również doktorat. Od 1972 do 1995 była pracownikiem naukowym Uniwersytetu Łódzkiego. Specjalizowała się w ekonometrii.
W okresie PRL działała w opozycji demokratycznej. W marcu 1968 wzięła udział w strajku okupacyjnym na Uniwersytecie Łódzkim. Działała w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, następnie zaś w NSZZ „Solidarność”, przewodnicząc jej Komisji Zakładowej przy Instytucie Ekonometrii i Statystyki UŁ, a po rozwiązaniu „Solidarności” w stanie wojennym Tymczasowej Komisji Zakładowej na łódzkiej uczelni.
W latach 80. włączyła się w pomoc socjalną dla osób poszkodowanych w okresie stanu wojennego. Współredagowała opozycyjne pismo „Arka”, pisała również analizy dla Ośrodka Badań Społecznych i Zawodowych Grupy Roboczej Komisji Krajowej „Solidarności”.
Związana z łódzkim ruchem chrześcijańsko-narodowym, była członkiem KIK (1976–1981), zaś w 1990 znalazła się wśród założycieli ZChN. W wyborach 1991 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia ZChN w województwie łódzkim[1]. Od 1 lutego do 20 lipca 1992 była sekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, gdzie pełniła funkcję pełnomocnika rządu ds. osób niepełnosprawnych. W latach 1992–1995 była podsekretarzem stanu w Centralnym Urzędzie Planowania, w okresie gdy resortem tym kierowali Jerzy Kropiwnicki i Mirosław Pietrewicz.
W 1995 była członkiem Delegacji Polskiej na Konferencję ONZ ws Kobiet w Pekinie[2].
Od 1995 do 2007 zatrudniona w Narodowym Banku Polskim.
Od 2001 roku zasiadała w Kapitule Medalu za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989, którym został również odznaczona[3].
W 2008 otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 27 października 1991 roku. Cz. 1. Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 1991, s. 51
- ↑ Jerzy Kropiwnicki: Rodzina i ochrona życia poczętego na sesjach nadzwyczajnych Narodów Zjednoczonych (Kair +5, Pekin +5, Istambuł +5). [w:] Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym 2008 [on-line]. 2008. s. 183-190. [dostęp 2021-04-17].
- ↑ Henryk Marczak. Kazimierz Bednarski (1945-2010). „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. Nr 7-8 (116-117) lipiec-sierpień 2010, s. 189. Instytut Pamięci Narodowej. ISSN 1641-9561.
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 13, poz. 162
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna na stronie Encyklopedii „Solidarności”
- Wykaz 2000 osób sprawujących władzę w Rzeczypospolitej Polskiej, PressPublica, Warszawa 1994, s. 168
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dr Maria Lubera, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2010-06-02] .
- Absolwenci Uniwersytetu Łódzkiego
- Działacze KIK
- Działacze opozycji w PRL
- Ludzie urodzeni w Świdnicy
- Ludzie związani z Narodowym Bankiem Polskim
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem za Zasługi w Walce o Niepodległość Polski i Prawa Człowieka 13 XII 1981 – 4 VI 1989
- Politycy Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego
- Polscy ekonomiści
- Wiceministrowie pracy i polityki społecznej III Rzeczypospolitej
- Wykładowcy Uniwersytetu Łódzkiego
- Urodzeni w 1949