Marian Anysz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Anysz
Ilustracja
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1930
Rawa

Przebieg służby
Lata służby

1948-1990

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

8 Dywizja Zmechanizowana w Koszalinie, Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego

Stanowiska

zastępca dowódcy dywizji ds. politycznych, komendant Centrum, podsekretarz stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej
Uroczytość wpisu do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich w październiku 1985, od prawej w pierwszym rzędzie gen. dyw. Tadeusz Szaciłło, gen. armii Florian Siwicki, gen. broni Józef Baryła i płk Marian Anysz.

Marian Anysz (ur. 9 lutego 1930 w Rawie) – polski oficer polityczny, pułkownik ludowego Wojska Polskiego, komendant Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego (1978-1986), podsekretarz stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania (1986-1987).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Rozalii. W latach wczesnej młodości mieszkał we wsi Ludwinów w powiecie lubartowskim. Od 1948 w ludowym Wojsku Polskim. Absolwent Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu oraz Akademii Wojskowo-Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Służył m.in. na stanowiskach dowódcy baterii artylerii przeciwlotniczej w 39 pułku zmechanizowanym, zastępcy dowódcy do spraw politycznych 93 Samodzielnego dywizjonu artylerii przeciwpancernej w Kwidzynie, zastępcy dowódcy do spraw politycznych 4 pułku łączności w Bydgoszczy oraz zastępcy dowódcy do spraw politycznych 8 Dywizji Zmechanizowanej w Koszalinie. W latach 1978–1986 był komendantem Centrum Szkolenia Oficerów Politycznych im. Ludwika Waryńskiego w Łodzi. Od 1986 do 1987 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Oświaty i Wychowania, a od 1988 do 1990 roku dyrektorem Departamentu Spraw Obronnych Ministerstwo Edukacji Narodowej.

Członek Związku Walki Młodych (1946–1948) oraz PZPR (1952–1990). Delegat na IX Nadzwyczajny Zjazd PZPR w lipcu 1981, członek Prezydium Zjazdu. 1979–1986 członek Komitetu Łódzkiego PZPR, 1981-1986 członek Egzekutywy Komitetu Łódzkiego PZPR, od 1982 przewodniczący Komisji Praworządności Komitetu Łódzkiego PZPR. Radny Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi. Współprzewodniczący Zespołu ds. Młodzieży Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. W latach 1986-1990 członek Prezydium Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Wieloletni publicysta gazety codziennej ludowego WP Żołnierz Wolności.

11 października 1985 roku Minister Obrony Narodowej wyróżnił go wpisem do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” „za wzorową służbę i pracę w Siłach Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”.

W 1990 zakończył zawodową służbę wojskową i przeszedł na emeryturę. Działacz Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy. W 2009 wydał wspomnienia pod tytułem „42 lata w Wojsku Polskim”.

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Źródła[edytuj | edytuj kod]

  • Spotkania z Generałem. Wspomnienia, refleksje, Wrocław 2009, str. 297-304, 367
  • Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL, [1]