Markus Zoecke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Markus Zoecke
Państwo

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1968
Berlin

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczny

Status profesjonalny

1989

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

48 (23 marca 1992)

Australian Open

3R (1992)

Roland Garros

1R (1990, 1992, 1994, 1995)

Wimbledon

3R (1994)

US Open

3R (1994)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

233 (26 lutego 1996)

Markus Zoecke (ur. 10 maja 1968 w Berlinie) – niemiecki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Grał w tenisa od 12 roku życia.

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1989–1996.

Pierwsze sukcesy Zoecke odnotował w 1989 roku w cyklu ATP Challenger Tour. W 1991 roku był w finale turnieju o randze ATP World Tour w Guarujrze, gdzie przegrał z Javierem Franą. Dzięki innym występom w tym czasie (półfinał w Waszyngtonie, półfinał w Aucland, III runda wielkoszlemowego Australian Open, 4 runda w Miami) awansował na najwyższą w karierze pozycję rankingową – nr 48 w notowaniu z 23 marca 1992. W ciągu całej kariery sportowej nie udało mu się poprawić wielkoszlemowego wyniku, ale docierał do 3 rundy jeszcze 2–krotnie – w 1994 roku na Wimbledonie wyeliminował Petra Kordę, a przegrał z Jeremym Batesem i w tym samym roku w Nowym Jorku w 1 rundzie pokonał ówczesnego wicelidera rankingu Gorana Ivaniševicia, ale uległ Gianluce Pozziemu. W 1994 roku Niemiec wygrał zawody ATP World Tour, w Sun City pokonując w finale Hendrika Dreekmanna.

W 1995 roku Zoecke wygrał deblową rywalizację w Newport na kortach trawiastych, mając za partnera Jörna Renzenbrinka. W finale Niemcy okazali się lepsi od Paula Kilderry'ego i Nuno Marquesa.

Zoecke 3–krotnie wystąpił w reprezentacji Niemiec w Pucharze Davisa. W 1992 roku zastąpił kontuzjowanego Borisa Beckera w meczu z Brazylijczykiem Jaimem Oncinsem w Rio de Janeiro, ulegając mu w 5 setach po 5 godz. i 20 min. gry. Porażka przesądziła o przegranej zespołu niemieckiego. Pozostałe spotkania Zoecke grał jako rezerwowy w pojedynkach, niemających wpływu na wyłonienie zwycięskiej reprezentacji i rozgrywanych do dwóch wygranych setów – w 1992 roku w walce o pozostanie w grupie światowej rozgrywek pokonał Belga Barta Wuytsa, a w 1995 roku przegrał w Karlsruhe z Chorwatem Goranem Ivaniševiciem.

Po zakończeniu kariery zawodniczej Zoecke zajął się pracą trenera, udzielał się również jako komentator telewizyjny tenisa.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (1–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 27 października 1991 Guajará Twarda Argentyna Javier Frana 6:2, 6:7(1), 3:6
Zwycięzca 1. 3 kwietnia 1994 Sun City Twarda Niemcy Hendrik Dreekmann 6:4, 6:1

Gra podwójna (1–0)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 16 lipca 1995 Newport Trawiasta Niemcy Jörn Renzenbrink Australia Paul Kilderry
Portugalia Nuno Marques
6:1, 6:2

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]