Masyw korsykański

Masyw korsykański – należy do Alpidów Zachodnich. Ma cechy masywu śródgórskiego, oddziela Morze Tyrreńskie od zachodniej części Morza Śródziemnego, tworząc na powierzchni wyspy Korsykę i Sardynię.

Masyw korsykański (tak jak tworzone przez niego wyspy) zbudowany jest głównie ze skał krystalicznych i sfałdowanych skał palozoicznych.

Północno-wschodnią część Sardynii buduje masyw gnejsowo-granitoidowy, zachodnią sfałdowane osady paleozoiczne, przykryte na północy osadami jury i kredy oraz trzeciorzędowymi pokrywami skał wulkanicznych.

W zachodniej części Korsyki występuje masyw gnejsowo-granitoidowy, będący przedłużeniem masywu z północno-wschodniej Sardynii. Na gnejsach zalegają osady detrytyczne i węglanowe z fauną kambryjską, a na nich dyskordantnie zalegają osady ordowiku i syluru.

W wyniku mezozoicznych ruchów tektonicznych nastąpiło podzielenia masywu korsykańskiego na bloki, z których niektóre zostały obniżone, a inne podniesione. Ruchy trzeciorzędowe spowodowały powstanie rowów tektonicznych wypełnionych osadami neogenu i czwartorzędu.

• 
  Granitowe krajobrazy Korsyki
• 
  Granitowe skałki na Korsyce
• 
  Granitowe wybrzeża Korsyki
• 
  Granitowe wybrzeża Korsyki
• 
  Granity na Sardynii
• 
  Granitowe wybrzeża Sardynii
• 
  Klify wapienne na Korsyce
• 
  Klify wapienne na Korsyce
• 
  Skały wapienne na wybrzeżu Sardynii

Literatura

• Włodzimierz Mizerski: Geologia regionalna kontynentów, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14339-8
• Ewa Stupnicka: Zarys geologii regionalnej świata, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1978