Mateusz Zuberbier
Mateusz Jakub Zuberbier (ur. 1838 w Warszawie, zm. 18 grudnia 1897 w Warszawie) – polski tancerz, baletmistrz, artysta Warszawskich Teatrów Rządowych.
Był synem Edwarda, a prawdopodobnie bratem Wandy z Zuberbierów Lesiewskiej (ur. ok. 1842, zm. 14 marca 1885), również tancerki[1]. Już jako uczeń szkoły baletowej w Warszawie debiutował na scenie – w przedstawieniu Bal kostiumowy dzieci (4 stycznia 1852). Od stycznia 1857 był tancerzem charakterystycznym w zespole Warszawskich Teatrów Rządowych, gdzie pracował do końca życia, w 1892 obchodząc jubileusz 35-lecia pracy artystycznej. Cieszył się opinią dobrego wykonawcy "tańców swojskich ludowych", szczególnie mazurów, co odnotował we wspomnieniach weteran warszawskiej sceny Władysław Krogulski. Dla występujących w warszawskich teatrzykach ogrodowych zespołów z prowincji opracowywał tańce i sceny baletowe w przedstawieniach wodewilowych i operetkowych (m.in. Budnik, 1887, teatrzyk Alhambra; Koronkowa chusteczka, 1890, teatrzyk Belle Vue; Podróż po Warszawie, 1895, teatrzyk Wodewil). Krogulski podkreślał jego zasługi dla "rozpowszechnienia dobrego tańca na scenach prowincjonalnych". Zuberbier był także nauczycielem tańca[2], należał do Archikonfraterni Literackiej.
Był żonaty (od 15 lutego 1863) z Emilią Stusińską, miał syna Romana Eugeniusza (ur. 8 stycznia 1868, zm. 12 lutego 1944), który występował jako tancerz w przedstawieniach do choreografii ojca, a od 1920 prowadził szkołę tańca w Warszawie.
Mateusz Zuberbier został pochowany na Starych Powązkach, pogrzeb odbył się 21 grudnia 1897 z kościoła św. Krzyża w Warszawie[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965 (redaktor naczelny Zbigniew Raszewski), Warszawa 1973, s. 858 (z fotografią).
- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1891–1918. Zmarli i ich rodziny, Warszawa 1983, s. 83.