Maurycy Broch

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maurycy Broch
Ilustracja
porucznik taborów porucznik taborów
Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1888
Nakło

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

5 Dywizjon Taborów
3 Dywizjon Taborów
10 Dywizjon Taborów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka (wyprawa kijowska)
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Późniejsza praca

adwokat

Odznaczenia
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921

Maurycy Broch, także jako Mojżesz Broch[1] (ur. 31 stycznia 1888 w Nakle, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski Żyd, doktor praw, adwokat i radny w Turce, porucznik rezerwy taborów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się jako syn Samuela i Sary z domu Weintraub. Ukończył studia prawa. W lutym 1914 jako kandydat adwokacki uzyskał tytuł naukowy doktora na Wydziale Prawa Uniwersytet Franciszkańskiego we Lwowie[2].

Podczas I wojny światowej służył w c. i k. armii od 1916 do 1918. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego w 1920. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej brał udział w wyprawie kijowskiej.

Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w korpusie oficerów taborowych ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Był przydzielony do 5 Dywizjonu Taborów w Bochni, później do 3 dywizjonu taborów w Sokółce, a od 1930 do 10 dywizjonu taborów w Przemyślu (później w Radymnie). 19 marca 1939 mianowany porucznikiem.

W czerwcu 1919 został zastępcą członka dyrekcji stowarzyszenia spożywczego „Byt” we Lwowie[3]. W okresie II RP pracował jako adwokat prowadząc kancelarię w Turce[4]. Został radnym w tym mieście.

Po wybuchu II wojny światowej, w okresie kampanii wrześniowej był przydzielony do Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu i zmobilizowany do macierzystego 10 dywizjonu taborów. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów w okolicach Radymna i przewieziony do obozu w Starobielsku[5]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Podczas ekshumacji został zidentyfikowany na podstawie wojskowego znaku tożsamości[6]. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na otwartym wówczas Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Jego żoną była Ewa, z którą miał córkę Zofię i syna Erwina. 13 kwietnia 1940 zostali oni deportowani na teren późniejszego Kazachstanu (kołchoz Ksyłenbek w okręgu aktiubińskim), a powrócili z zesłania w 1945.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-01].
  2. ↑ Kronika. Z uniwersytetu. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 42 z 22 lutego 1914. 
  3. ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”, s. 8, Nr 7 z 11 stycznia 1923. 
  4. ↑ Ogłoszenia urzędowe. Licytacje. „Gazeta Lwowska”, s. 7, Nr 164 z 21 lipca 1932. 
  5. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 292. ISBN 83-7001-294-9.
  6. ↑ Małgorzata Grupa, Ryszard Kaźmierczak: Dowody wydobyte z ziemi. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2001, s. 15. ISBN 83-916663-1-X.
  7. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maurycy_Broch&oldid=68599821”