Melampsora allii-populina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melampsora alli-populina
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

rdze

Rząd

rdzowce

Rodzina

melampsorowate

Rodzaj

Melampsora

Gatunek

Melampsora allii-populina

Nazwa systematyczna
Melampsora allii-populina Kleb.
Z. PflKrankh. PflSchutz 12: 25 (1902)

Melampsora allii-populina Kleb. – gatunek grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales)[1]. U topoli (wraz z Melampsora laricis-populina i Melampsora populnea) wywołuje chorobę o nazwie rdza topoli[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Melampsora, Melampsoraceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[3]:

  • Melampsora allii-populina Kleb. 1902 f. allii-populina
  • Puccinia allii-populina (Kleb.) Gombkötô, Iváncsics, Latos Németh & P. Reisinger 2011
  • Uredo allii-populina Arthur 1906

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Pasożyt obligatoryjny. Jest też pasożytem dwudomowym, czyli takim, który dla pełnego cyklu rozwojowego potrzebuje dwóch gatunków roślin żywicielskich: część rozwoju odbywa na różnych gatunkach topoli (Populus), a część na innych roślinach[2].

Jest to najmniej zbadany wśród 3 gatunków wywołujących rdzę topoli. W polskim piśmiennictwie naukowym do 2008 r. podano tylko dwa przypadki występowania tego gatunku na topoli balsamicznej i topoli kanadyjskiej[4].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Trzy gatunki wywołujące rdzę topoli różnią się od siebie cechami morfologicznymi, mikroskopowymi, oraz gatunkami żywicieli. Różnice morfologiczne i mikroskopowe[2]:

  • Melampsora populnea ma urediniospory o długości do 23 μm, telia powstają na dolnej stronie liści topoli
  • Melampsora alli-populina. Jej urediniospory mają długość do 40 μm i na szczycie bardzo cienką ścianę. Telia powstają na dolnej stronie liści
  • Melampsora laricis-populina ma większe urediniospory – mają długość 27–40 μm oraz na szczycie zgrubiałą ścianę. Telia powstają na górnej stronie liści

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Index Fungorum [online] [dostęp 2016-10-03] (ang.).
  2. a b c red.: Selim Kryczyński i Zbigniew Weber: Fitopatologia. Tom 2. Choroby roślin uprawnych. Poznań: PWRiL, 2011, s. 410, 411. ISBN 978-83-09-01077-7.
  3. Species Fungorum. [dostęp 2016-10-03]. (ang.).
  4. Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4