Meliton Pieńczykowski
| Meliton Dobrogost Romuald | |
 Lubicz (herb szlachecki) | |
| Rodzina |
Pieńczykowscy |
|---|---|
| Ojciec |
Stanisław Florian Pieńczykowski |
| Matka |
Franciszka ze Świejkowskich |
| Żona |
Seweryna z Cieńskich |
| Dzieci |
synowie: Stanisław Meliton Franciszek, Józef Saturnin |
| Rodzeństwo |
bracia: Stanisław, Józef |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł na Sejm Ustawodawczy (1848) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna |
"Stowarzyszenie" – polscy demokraci |
Meliton Dobrogost Romuald Pieńczykowski (Pięczykowski), herbu Lubicz[1] (ur. 23 maja 1796 w Stanisławowie, zm. 1861 w Medwedowcach ?) – ziemianin, poseł do Sejmu Ustawodawczego w Kromieryżu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, od 1833[2] właściciel odziedziczonych dóbr Medwedowce z Janówką, Nowostawcami[3] i Podlesiem (później[4] w powiecie buczackim) oraz od 1858 Wybranówki i Bryńców Cerkiewnych w powiecie bobreckim[5]. Od 21 czerwca 1852 członek Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie (1852-1860)[6].
Członek Stanów Galicyjskich (1850-1861)[7][2]. Aktywny politycznie w okresie Wiosny Ludów. Poseł do Sejmu Konstytucyjnego w Wiedniu i Kromieryżu (10 lipca 1848 – 7 marca 1849), wybrany 19 czerwca 1848 w galicyjskim okręgu wyborczym Krzywcze[8]. W parlamencie należał do „Stowarzyszenia” skupiającego demokratycznych posłów polskich[9].
Rodzina i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był synem Stanisława Floriana (1758–?[10]) i Franciszki ze Świejkowskich. Miał braci Stanisława (właściciela dóbr Stryhańce) i Józefa (właściciela dóbr Czarnołoście), oraz siostry: Franciszkę Kunegundę (ur. 1757, żonę Łukasza Komarnickiego), Konstancję Juliannę (ur. 1760, żonę Wojciecha Grocholskiego), Petronelę Justynę (ur. 1766, żonę Eliasza Mańczukowskiego), Wiktorii Ewy (ur. 1770), Łucji Tekli (ur. 1771). Ożenił się z Seweryną z Cieńskich, z którą miał dwóch synów: Stanisława Melitona Franciszka oraz Józefa Saturnina, właściciela Wybranówki i Bryńców Cerkiewnych w powiecie bobreckim, a także jedną córkę Annę (1789-1868), żonę Józefa Szumlańskiego[2][11][12][13][14][15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przy legitymizacji w 1817 w Galicji rodzina z niewiadomych powodów podała nieznany herb Brzeźna
- ↑ a b c Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Pieńczykowski (Pięczykowski), Meliton von – Parlamentarier 1848-1918 online [9.11.2019]
- ↑ Czasem mylnie Nowostańcami.
- ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lemberg, 1860, s. 496–497. (niem.)
- ↑ Provinzial Handbuch der Königreich Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850, s. 383; 1851, s. 423; 1852, s. 406; 1853, s. 411; 1854, s. 420; Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855, s. 306; 1856, s. 306; 1857, s. 365, 479, 537; 1858, s. 323, 373, 421, 437, 453, 527; 1859, s. 355, 405, 467, 473, 489, 567; Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860, s. 413, 465, 481, 497, 525;
- ↑ Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857, s. 365; 1858, s. 150; 1859, s. 273; Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860, s. 277;
- ↑ Provinzial Handbuch der Königreich Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850, s. 214; 1851, s. 241; 1852, s. 228; 1853, s. 231; 1854, s. 238; Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855, s. 260; 1856, s. 260; 1857, s. 150; 1858, s. 103; 1859, s. 112; Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860, s. 109; 1861, s. 161;
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848–1918, Warszawa 1996, s. 348.
- ↑ Protokoły Koła Polskiego w wiedeńskiej Radzie Państwa (lata 1867–1868), oprac. Zbigniew Fras i Stanisław Pijaj, Kraków 2001, s. 28
- ↑ Genealogia rodu Pieńczykowski herbu Lubicz*.
- ↑ Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. 13, Warszawa 1916, s. 331
- ↑ Jerzy Dunin-Borkowski, Almanach Błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich,Lwów [1908], s. 435–436.
- ↑ Genealogia rodu Pieńczykowski herbu Lubicz – online [9.11.2019]
- ↑ Jerzy Sewer Dunin-Borkowski, Rocznik Szlachty Polskiej, Lwów 1881, s. 539
- ↑ Poczet Szlachty galicyjskich i bukowińskiej, Lwów 1857, s. 191