Meronim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Meronim (z gr. meros – część, onoma – imię) – wyraz oznaczający część pewnej całości, np. wagon w stosunku do wyrazu pociąg czy konar w stosunku do wyrazu drzewo[1][2]. Pojęciem przeciwstawnym wobec meronimu jest holonim. Dwa lub więcej meronimy tego samego holonimu pozostają ze sobą w stosunku komeronimii (są komeronimami)[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Żmigrodzki, Wprowadzenie do leksykografii polskiej, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2009, s. 271.
  2. a b Nawoja Mikołajczak-Matyja, Umiejętność odtwarzania hierarchii typu hiponimicznego przez niewidomych i widzących użytkowników języka (PDF) [online], pressto.amu.edu.pl, 2006 [dostęp 2018-11-29].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Cecylia Galilej, Hiponimia i meronimia w słownictwie agrarnym XVII-wiecznych dzieł Jakuba Kazimierza Haura, „Roczniki Humanistyczne”, 64, 2016, s. 75-96, ISSN 0035-7707.