Metoda punktowo-symboliczna XO

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda punktowo-symboliczna (kółko i krzyżyk, metoda książkowa[1]) – prosta metoda przedstawiania zmian cen, pozwalająca na zidentyfikowanie formacji i trendów. Wykresy są łatwe do narysowania i nie posiadają skali czasu. Przy budowie wykresów wykorzystywane są jedynie ruchy kursów papierów wartościowych – wielkość obrotów nie jest brana pod uwagę. Wykresy rejestrują tylko walkę podaży z popytem. W metodzie tej wykorzystywane są dwie litery alfabetu: X i O. X przedstawia popyt, O przedstawia podaż. Wykres tworzy się wyłącznie za pomocą pionowych kolumn X lub O. Jeśli cena rośnie – rysujemy X, jeśli cena maleje – dodajemy kolejny znak O. Kluczem do tej metody jest zasada przechodzenia z jednej kolumny do drugiej. Można stosować jedno lub trzykratkowe odwrócenie zwane również paczką. Ruchy w górę i w dół, z jednej kolumny do drugiej, powodują tworzenie się wykresu. W zależności od wielkości paczki i liczby paczek tworzących odwrócenie, wykres punktowo-symboliczny może przedstawiać zarówno przebieg notowań z jednej sesji, jak i z kilku miesięcy[2].

Przykładowy wykres punktowo-symboliczny

Podstawowym i najważniejszym wskaźnikiem stosowanym w analizie technicznej metodą punktowo-symboliczną jest procentowy wskaźnik hossy giełdy warszawskiej. Podstawową zaletą tego wskaźnika jest to, że pokazuje kiedy dokonać sprzedaży na rynku wzrostowym, a kiedy kupować w przypadku rynku spadkowego.

W oparciu o metodę punktowo-symboliczną powstała opracowana przez polskiego ekonomistę Michała Stasiaka reprezentacja binarno-czasowa, wykorzystywana w metodach predykcyjnych kursów instrumentów finansowych jako alternatywa świec japońskich[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec XIX wieku ten rodzaj wykresów nazywany był metodą książkową, tak zresztą Charles Dow określił ten rodzaj wykresów w artykule wydanym na łamach „The Wall Street Journal” 20 lipca 1901[1]. Sam jednak początek stosowania takiego zapisu wykresów sięga roku 1886[1]. Przez kolejne lata metoda ta była nazywana metodą symboliczną. Określenie metoda punktowo-symboliczna pochodzi z książki Victora de Villiersa wydanej w 1933 „The Point and Figure Method of Anticipaiting Stock Price Movements”, od tego też roku stała się to oficjalna nazwa ten metody przedstawiania ruchu cen[1]. Warto dodać, że za najstarszą metodą przedstawiania wykresów uznaje się świece japońskie[4].

Formacje[edytuj | edytuj kod]

Poniżej są wymienione podstawowe formacje kupna i sprzedaży dla wykresów punktowo-symbolicznych.

Formacje kupna[5]:

  • prosty sygnał kupna – kiedy kolumna X wzniesie się powyżej poprzedniej kolumny X[6]
  • prosty sygnał kupna o wznoszącym się dnie
  • wyłamanie z potrójnego szczytu
  • wznoszący się potrójny szczyt
  • rozszerzony potrójny szczyt
  • wybicie w górę z trójkąta
  • wybicie w górę powyżej linii oporu hossy/bessy

Formacje sprzedaży[5]:

  • prosty sygnał sprzedaży – kiedy kolumna O spadnie poniżej poprzedniej kolumny O[6]
  • prosty sygnał sprzedaży o wznoszącym się dnie
  • wyłamanie z potrójnego dna
  • spadające potrójne dno
  • rozszerzone potrójne dno
  • wybicie w dół z trójkąta
  • wybicie w dół powyżej linii oporu hossy/bessy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Murphy ↓, s. 229.
  2. Murphy ↓, s. 230–233.
  3. Michał Dominik Stasiak, Candlestick—The Main Mistake of Economy Research in High Frequency Markets, „International Journal of Financial Studies”, 8 (4), 2020, s. 59, DOI10.3390/ijfs8040059 [dostęp 2020-10-21] (ang.).
  4. Murphy ↓, s. 257.
  5. a b Murphy ↓, s. 242.
  6. a b Murphy ↓, s. 241.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • John J. Murphy: Analiza techniczna rynków finansowych. Warszawa: Wydawnictwo WIG-Press, 1999. ISBN 83-87014-22-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]