Miara niezwartości
Miara niezwartości – funkcjonał mówiący o stopniu w jakim niezwarty jest dany ograniczony podzbiór przestrzeni metrycznej. Pomimo iż pojęcie miary niezwartości odnosi się do struktury metrycznej danej przestrzeni, to jednak jest ono użyteczne głównie w kontekście przestrzeni Banacha i innych przestrzeni liniowo-metrycznych. Po raz pierwszy funkcję tego typu rozważał Kazimierz Kuratowski w 1930[1] (tzw. miara niezwartości Kuratowskiego). Innym ważnym przykładem jest tzw. miara niezwartości Hausdorffa, która to została wprowadzona w 1957[2] przy okazji badania istnienia roziązań równań różniczkowych w przestrzeniach Banacha. Własności tych dwóch obiektów doprowadziły do sformułowania aksjomatycznej definicji miary niezwartości.
W dzisiejszej matematyce, miary niezwartości są efektywnym narzędziem w teorii równań operatorowych w przestrzeniach Banacha, równaniach funkcyjnych, równaniach różniczkowych cząstkowych, teorii sterowania, teorii punktu stałego i wielu innych.
Miara niezwartości Kuratowskiego[edytuj | edytuj kod]
Niech będzie zupełną przestrzenią metryczną. Funkcja dana wzorem
dla każdego ograniczonego zbioru nazywana jest miarą niezwartości Kuratowskiego.
Innymi słowy, miara niezwartości Kuratowskiego ograniczonego zbioru to infimum z liczb nieujemnych takich, że zbiór można pokryć skończoną liczbą zbiorów o średnicy niewiększej niż
Podstawowe własności[edytuj | edytuj kod]
Jeśli są zbiorami ograniczonymi, to mają miejsce następujące zależności (w przypadku punktów 8.-12. zakładamy, że jest przestrzenią Banacha):
- jest zbiorem zwartym,
- Uogólnienie twierdzenia Cantora dokonane przez Kuratowskiego[1]: Jeśli jest zstępującym ciągiem zbiorów, tj. dla każdego n, które są niepustymi, domkniętymi i ograniczonymi podzbiorami zupełnej przestrzeni metrycznej o tej własności, że → 0, to zbiór jest niepusty i zwarty, a przy tym w sensie metryki Hausdorffa,
- gdzie diam(A) oznacza średnicę zbioru A,
- dla każdej liczby rzeczywistej
- gdzie oznacza otoczkę wypukłą zbioru
- dla każdej liczby
Miara niezwartości Hausdorffa[edytuj | edytuj kod]
Podobnie, jak miarę niezwartości Kuratowskiego definiuje się miarę niezwartości Hausdorffa – zastępując warunek zbiór można pokryć skończoną liczbą zbiorów o średnicy niewiększej niż warunkiem zbiór ma skończoną δ-sieć (może być pokryty δ-kulami). Formalnie:
Niech będzie zupełną przestrzenią metryczną. Funkcja dana wzorem
dla każdego ograniczonego zbioru nazywana jest miarą niezwartości Hausdorffa.
Miara niezwartości Hausdorffa ma własności 1.-11. miary Kuratowskiego (symbol można zastąpić symbolem ), a miarę kuli w przestrzeni Banacha daje:
- 12'.
Nazwa tej funkcji nie pochodzi bezpośrednio od nazwiska Felixa Hausdorffa, ale od metryki Hausdorffa, używając której można podać równoważną definicję jako odległości zbioru do rodziny podzbiorów zwartych.
Związki z miarą Hausdorffa[edytuj | edytuj kod]
Funkcje i są w pewnym sensie równoważne. Mówiąc ściślej, jeśli jest zbiorem ograniczonym, to
W przypadku, gdy jest przestrzenią Hilberta, to można otrzymać jeszcze lepsze szacowanie:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kuratowski K.: Sur les espaces complets, Fundamenta Mathematicae 15 (1930), 301-309 do pobrania stąd.
- ↑ Gohberg I.T., Goldenštein L.S., Markus A.S.: An existence theorem for the equations x'=f(t,x) in Banach space, Bull. Acad. Polon. Sci., Ser. Math. Astronom. Phys., 18, 7 (1970), 367-370.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Banaś, Kazimierz Goebel: Measures of noncompactness in Banach spaces, Institute of Mathematics, Polish Academy of Sciences, Warszawa 1979
- Kazimierz Kuratowski: Topologie Vol I, PWN. Warszawa 1958
- R.R. Akhmerov, M.I. Kamenskii, A.S. Potapova, A.E. Rodkina, B.N. Sadovskii, Measure of Noncompactness and Condensing Operators, Birkhäuser, Basel 1992