Michał Aleksander Sołtyk

Michał Aleksander Sołtyk
	; Sołtyk
Rodzina	Sołtykowie herbu własnego
Data śmierci	1766
	Odznaczenia

Michał Aleksander Sołtyk herbu własnego (zm. 1766) – kasztelan sandomierski w latach 1757–1761, kasztelan wiślicki w latach 1748–1757, chorąży sandomierski w latach 1738–1748, stolnik sandomierski w latach 1732–1738, łowczy sandomierski w latach 1724–1732, łowczy podolski w latach 1720–1724.

Był delegatem konfederacji tarnogrodzkiej do cara Piotra I. Był posłem z województwa sandomierskiego na sejm 1730 roku^[1]. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z województwa sandomierskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie^[2]. Poseł województwa sandomierskiego na sejm 1744 roku^[3].

W 1758 roku został odznaczony Orderem Orła Białego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 13.
↑ Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 38.
↑ Mieczysław Skibiński, Europa a Polska w dobie wojny o sukcesyę austryacką w latach 1740–1745. T. 2. Dokumenty, Kraków 1913, s. 290.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Konfederacyi Tarnogrodzkiej przeciw wojskom saskim zawiązany w Polsce (1715-1717 r.), Poznań 1841, s. 52.
Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 192.

[1] Teka Gabryela Junoszy Podoskiego, t. IV, Poznań 1856, s. 13.

[2] Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 38.

[3] Mieczysław Skibiński, Europa a Polska w dobie wojny o sukcesyę austryacką w latach 1740–1745. T. 2. Dokumenty, Kraków 1913, s. 290.

[1]

[2]

[3]