Michał Banach (duchowny)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Banach
Data i miejsce urodzenia

29 września 1897
Kopyczyńce

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1977
Opole

Miejsce pochówku

cmentarz komunalny w Opolu (ul. Cmentarna)

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

29 czerwca 1921

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Michał Banach (ur. 29 września 1897 w Kopyczyńcach, zm. 25 listopada 1977 w Opolu) – polski duchowny rzymskokatolicki, ksiądz prałat.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1917 zdał egzamin dojrzałości we Lwowie. Odbył studia teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. 29 czerwca 1921 przyjął sakrament święceń. Od 1921 do 1923 posługiwał jako wikary w Baryszu. Od 1923 był księdzem w katedrze lwowskiej, gdzie był w składzie Kollegium wikarych Katedralnych, sekretarzem kapitulnym (od listopada 1926), ceremoniarzem Kapitulnym (do 11 stycznia 1927)[1]. Później posługiwał we lwowskich kościołach św. Anny i św. Elżbiety. Pracował także jako katecheta we lwowskich szkołach.

Po II wojnie światowej osiadł w Opolu, gdzie był katechetą, wizytatorem nauki religii, a od 1952 do 1954 pełnił stanowisko wikariusza generalnego kurii opolskiej. W 1954 stał za akcją wysiedleń duchownych i zakonnic ze Śląska Opolskiego[2]. Od 1957 na emeryturze. Udzielał się także w sferze pisarskiej, był autorem publikacji pt. Szli Święci przez Polskę. Został pochowany na nowym cmentarzu w Opolu (kwatera 4G/4/2)[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kronika Katedry Lwowskiej cz. I (1925–1927). „Rocznik Lwowski”, 2004. ISSN 1230-0829. 
  2. Dorota Wodecka-Lasota: Inwigilacja opolskiego Kościoła. opole.wyborcza.pl, 2005-02-18. [dostęp 2018-03-10].
  3. Zakład Komunalny Opole - wyszukiwarka grobów [online] [dostęp 2022-11-29] (pol.).
  4. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1438 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy społecznej”.
  5. M.P. z 1953 r. nr 93, poz. 1289 „za zasługi w pracy społecznej”.
  6. M.P. z 1951 r. nr 79, poz. 1085 „za zasługi położone w akcji walki o pokój”.
  7. M.P. z 1956 r. nr 3, poz. 27 - Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1442a.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]