Michał Hurczyn

Michał Hurczyn
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1893 ; Szwendry
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1916–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	41 pułk piechoty; 81 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Michał Hurczyn (ur. 7 czerwca 1893 w majątku Szwendry (obecnie Litwa), zm. kwiecień 1940) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Pawła i Ludgardy z Zakrzewskich^[1]. W 1916 roku, po ukończeniu szkoły miejskiej, został powołany do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę podoficerską w Czelabińsku i wysłany został na front. W marcu 1918 roku wstąpił do III Korpusu Polskiego, a po jego rozbrojeniu wstąpił do Wojska Polskiego. 1 maja 1919 r. zweryfikowany w stopniu kapitana.

W 1920 roku, w czasie wojny z bolszewikami, walczył w składzie załogi pociągu pancernego „Piłsudczyk” nad Zbruczem, Seretem, Strypą i Dniestrem^[1].

Przeniesiony do 41 pułku piechoty w Suwałkach^[2]^[3]. 18 lutego 1928 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 52. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[4]. W tym samym roku pełnił służbę w 63 pułku piechoty w Toruniu na stanowisku oficera sztabowego pułku^[5]. W marcu 1932 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko inspektora w 8 Okręgowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego^[6]^[7]. W sierpniu 1935 roku został przeniesiony do 81 pułku piechoty w Grodnie na stanowisko dowódcy batalionu^[8]. W marcu 1939 roku pełnił służbę w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na stanowisku inspektora głównego Komendy Junackich Hufców Pracy^[9].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Figuruje na trzeciej liście wywózkowej z 2 kwietnia 1940 na 94. poz.^[10] Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika^[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4380
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[12]
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[13]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 210.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 245, 414.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 227, 358.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 77, 182.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31, 474.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 20, 445.
↑ Banaszek 2000 ↓, s. 107.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 77.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000210-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 210.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923245,_414-2] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 245, 414.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924227,_358-3] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 227, 358.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_5_z_21_lutego_1928_roku,_s._46-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.

[CITEREFRocznik_Oficerski192877,_182-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 77, 182.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_23_marca_1932_roku,_s._233-6] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.

[CITEREFRocznik_Oficerski193231,_474-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31, 474.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_31_sierpnia_1935_roku,_s._97-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 97.

[CITEREFRybkaStepan200620,_445-9] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 20, 445.

[CITEREFBanaszek2000107-10] Banaszek 2000 ↓, s. 107.

[11] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFRocznik_Oficerski192877-12] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 77.

[CITEREFRocznik_Oficerski193231-13] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 31.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]