Michał Wedelstedt
| Generał major | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Michał Wedelstedt (ur. 1757, zm. 1828) – generał major wojsk koronnych. Litwin z pochodzenia.
Od wczesnej młodości służył w wojsku pruskim. Od 1789 w Wojsku Polskim w stopniu rotmistrza m.in. adiutant księcia Ludwika Wirtemberga.
W wojnie z Rosją 1792 major. Odznaczył się w bitwie pod Dubienką. Był dowódcą podczas chwalebnej bitwy pod Zelwą, uważanej za najchwalebniejszy epizod tej wojny. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari[1]. Po zwycięstwie targowiczan wziął dymisję.
Wrócił do służby po wybuchu insurekcji kościuszkowskiej. Uczestnik powstania kościuszkowskiego. Dowódca jazdy w Korpusie gen. J. Zajączka. 3 czerwca 1794 roku stoczył z dywizją rosyjską gen. Zagriażskiego bitwę pod Dubienką[2]. Poróżnił się z Zajączkiem na temat nieudolnego dowodzenia w bitwie pod Chełmem i przyprowadził swój oddział do Warszawy. Za wkład w jej obronę awansowany przez Tadeusza Kościuszkę do stopnia generała, wspólnie z gen. F. Haumanem dowódca dywizji i wyznaczony na dowódcę dywizji działającej w Lubelskiem.
Wziął później dymisję i wyjechał do zaboru pruskiego, aby bronić przed konfiskatą swoich posiadłości.
Po upadku powstania dał się wciągnąć w działalność konspiracyjną Centralizacji Lwowskiej. Był jej delegatem na Wołyń. Zorientowawszy się o utopijności przygotowywania przez organizacje powstania wycofał się z działalności i powrócił do swoich dóbr.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krzysztof Filipow, Order Virtuti Militari 1792-1945, Warszawa 1990, s. 18.
- ↑ Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 421.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- H. P Kosk Generalicja polska t. 2 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 2001