Mieczysław Grabiński

Mieczysław Grabiński
	; Mieczysław Grabiński – konsul w Czerniowcach
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1893 ; Wieluń
Data i miejsce śmierci	6 maja 1960 ; Londyn
	Kierownik Konsulatu RP w Czerniowcach
Okres	od 1929; do 1933
Poprzednik	Henryk Woroniecki
Następca	Marian Uzdowski
	Konsul Generalny RP w Wiedniu
Okres	od 1935; do 1939
Poprzednik	Stefan Lalicki
Następca	Józef Zarański
	Konsul Generalny RP w Monachium
Okres	od 1939
Poprzednik	Konstanty Jeleński
	Konsul Generalny RP w Zagrzebiu
Okres	od 1939; do 1941
Poprzednik	Wiktor Pol
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mieczysław Grabiński (ur. 28 maja 1893 w Wieluniu, zm. 6 maja 1960 w Londynie) – polski urzędnik konsularny i dyplomata.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Kazimierza i Kazimiery. Uczęszczał do szkoły elementarnej w Wieluniu, następnie do gimnazjum w Kaliszu (–1912). W tym też okresie należał do młodzieżowej organizacji niepodległościowej „Zarzewie”; był więziony. W okresie I wojny światowej żołnierz POW, legionista od 1914, w 1917 uzyskał dyplom Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. W 1919 wstąpił do polskiej służby zagranicznej, kolejno będąc zatrudniony – w Biurze Prac Kongresowych MSZ (1919), pełniąc funkcję sekretarza w konsulatach – w Odessie (1919–1920) i Królewcu (1920), pom. referatu/ref. w departamencie administracyjnym MSZ (1920–1921), sekretarz w wydziale konsularnym w poselstwie w Moskwie (1921–1924), referenta w MSZ (1924–1925), wicekonsula w poselstwie w Belgradzie (1925–1926), wicekonsula w konsulacie generalnym w Zagrzebiu (1926–1928), radcy w komisariacie generalnym w Gdańsku (1928–1929), w MSZ (1929), konsula/kierownika urzędu w konsulacie w Czerniowcach (1929–1933), radcy ministra/kier. ref./zast. naczelnika/zast. p.o. dyrektora biura personalnego MSZ (1933–1935), konsula generalnego w konsulacie w Wiedniu (1935–1939), kons. gen. w konsulatach generalnych – w Monachium (1939) i Zagrzebiu (1939–1941). Aresztowany 14 kwietnia 1941 przez chorwackich ustaszów i wydany gestapo, więziony (1941–1945) m.in. w więzieniach – w Grazu i w pałacu Wittelsbachów w Monachium, spędził kilka lat w obozie koncentracyjnym w Dachau.

Po II wojnie światowej m.in. delegat MSZ na amerykańską strefę okupacyjną w Niemczech (1945–1949), prezes Polskiego Związku b. Więźniów Politycznych Obozów Koncentracyjnych oraz prezes Międzynarodowego Komitetu Uchodźców Politycznych w Niemczech, członek Instytutu Badań Spraw Międzynarodowych w Londynie (–1950), IV Rady Narodowej RP na uchodźstwie, Tymczasowej Rady Jedności Narodowej, Ligi Niepodległości Polski, Instytutu Marszałka Józefa Piłsudskiego, prezes Stowarzyszenia Pracowników Polskiej Służby Zagranicznej. Był też członkiem zespołu redakcyjnego wydawnictwa „Polska służba zagraniczna po 1 września 1939 r.” (1954), pozostawił po sobie rękopis wspomnień pt. Wieluń na przełomie wieków.

Pochowany na cmentarzu Putney Vale (Putney Vale Cemetery) w Londynie^[1].

Był mężem Wandy (1901–1995), córki Aleksandra Januszkiewicza, rektora Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie. Miał dwoje dzieci: Hannę i Jerzego.

↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-04-20] (pol.).
↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352) „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Zarządzenie o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi (M.P. z 1929 r. nr 267, poz. 621) „za zasługi na polu organizacyjno-społecznem wśród kolonji polskiej w Gdańsku”.

Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 192. [dostęp 2022-04-27].
Jacek Piotrowski (opr.): Dzienniki czynności Prezydenta RP Władysława Raczkiewicza : 1939–1947, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego Wrocław 2004, (Acta Universitatis Wratislaviensis; 2687), ISBN 83-229-2566-2, s. 492.
Wojciech Skóra: Początki działalności konsulatu polskiego w Czerniowcach (1919–1920), [w:] Istoriko-politicni problemi sucasnogo svitu: zbirnik naukovich statej, Ministerstvo Osviti i Nauki Ukraini Cernivec'kij Nacional'nij Universitet imeni Jurija Fed'kovica Cernivci 2008, T. 17–18, s. 143–149.
Tadeusz Olejnik: Leksykon Miasta Wielunia, Wieluńskie Towarzystwo Naukowe Wieluń 2007.