Mieczysław Kurczewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Kurczewski
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data urodzenia

13 września 1897

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 1989
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie,
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

63 Toruński Pułk Piechoty,
1 Pułk Strzelców Podhalańskich,
Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych

Główne wojny i bitwy

powstanie wielkopolskie
I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Mieczysław Kurczewski (ur. 13 września 1897, zm. 1 czerwca 1989 w Warszawie) – pułkownik Wojska Polskiego[potrzebny przypis].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 września 1897 w Rejowcu[potrzebny przypis]. Był uczestnikiem strajku szkolnego w roku szkolnym 1906/1907. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Brał udział w powstaniu wielkopolskim. Z dniem 1 listopada 1921, jako podchorąży 4 pułku piechoty Legionów, został mianowany podporucznikiem piechoty[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1921 roku i 1551. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2].

Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920[3][4][5][6]. W 1923, 1924 był oficerem zawodowym 63 pułku piechoty w garnizonie Toruń[7][8]. W 1928 był oficerem 1 pułku Strzelców Podhalańskich w garnizonie Nowy Sącz[9]. W 1932 był w kadrze oficerów Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[10]. 22 lutego 1934 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1934 i 8. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

W latach 30. w stopniu kapitana pełnił stanowisko pomocnika i zastępcy attaché wojskowego przy ambasadzie RP w Paryżu[11][12][13]. W tym czasie był jednocześnie oficerem wywiadowczym Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W stopniu kapitana kierował placówką „Martel”, działającą konspiracyjnie w ataszacie wojskowym w Paryżu[14][15].

Podjął studia na kierunku orientalistyki pod kierunkiem prof. Ananiasza Zajączkowskiego. Był autorem publikacji pt. Turcja, którą wydał Wojskowy Instytut Geograficzny.

Podczas II wojny światowej był oficerem Polskich Sił Zbrojnych.

Po zakończeniu wojny powrócił z rodziną do Polski. Został zatrudniony na stanowisku szypczendlera (dostawcy okrętowego) w porcie Szczecin. W 1948 został aresztowany przez Urzędu Bezpieczeństwa i był więziony.

Jego żoną została Maria (zm. 1953, córka Antoniego Jawornickiego, profesora architektury Politechniki Warszawskiej). Mieli synów Andrzeja i Jacka (ur. 1943, socjolog, polityk).

Zmarł 1 czerwca 1989 w Warszawie, jako pułkownik Wojska Polskiego[potrzebny przypis]. Pochowany w kwaterze powstańców wielkopolskich na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[16] (kwatera C7-1-26)[17].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, poz. 1922.
  2. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 149.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 450.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 392.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 248.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 87.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 305.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 274.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 435.
  11. ↑ Konferencja min. Delosa z gen. Gamelin przed wyjazdem do Warszawy. „Nowy Kurjer”, s. 1, Nr 186 z 12 sierpnia 1936. 
  12. ↑ Gen. Rydz-Śmigły jedzie do Paryża 6 września b. r.. „Nowy Kurjer”, s. 2, Nr 193 z 21 sierpnia 1936. 
  13. ↑ Robert Majzner: Okoliczności utworzenia placówki wywiadowczej „Lecomte” Oddziału II SGWP w Paryżu. dlibra.bg.ajd.czest.pl. s. 298, 303. [dostęp 2015-11-26].
  14. ↑ Władysław Bułhak: Krótki kurs dezinformacji. ipn.gov.pl. s. 25. [dostęp 2015-11-26].
  15. ↑ Łukasz Ulatowski: Niezbrzycki – wybrane aspekty biografii wywiadowczej kierownika Referatu „Wschód”, s. 16, 27.
  16. ↑ „Stolica” Nr 32 (2159) z 6 sierpnia 1989 roku, s. 16. Informacja O Zmarłych: Mieczysław Kurczewski. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2015-11-26].. Cmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-11-26].
  17. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  18. ↑ Wysokie odznaczenia dla polskich gości. „Nowy Kurjer”, s. 2, Nr 205 z 4 września 1936. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Kurczewski&oldid=64673997”