Mieczysław Rybarski

Mieczysław Jan Rybarski (ur. 5 lutego 1892 w Żywcu, zm. w styczniu 1947 w Żywcu) – nauczyciel polski, historyk literatury.

Życiorys

Był synem Antoniego i Albertyny z Wielebnowskich. Po ukończeniu szkoły ludowej w Żywcu (1902) uczęszczał do gimnazjum klasycznego w Wadowicach (do 1910), studiował następnie na Uniwersytecie Jagiellońskim filologię polską i dodatkowo filologię klasyczną. Był słuchaczem seminarium prof. Ignacego Chrzanowskiego, na którym przygotował kilka prac (Geneza i rozbiór "Trzech myśli Ligęzy", Wpływ łaciny klasycznej na mowy sejmowe Myszkowskiego i Zamoyskiego). Jako rozprawę doktorską przedstawił pracę Pojęcia starożytne w mowach sejmowych XVI wieku, recenzowaną przez Kazimierza Nitscha i Jana Łosia; rigorosum zdał 17 czerwca 1919 z wynikiem celującym (w składzie komisji zasiadali profesorowie Chrzanowski, Łoś i Tadeusz Sinko), rigorosum z filozofii – 4 grudnia 1919, również z wynikiem celującym, przed profesorami Witoldem Rubczyńskim i Władysławem Heinrichem. Promocja doktorska miała miejsce 6 grudnia 1919.

Po uzyskaniu dyplomu uniwersyteckiego Rybarski był nauczycielem w Tłumaczu, w Żywcu, od 1928 w Warszawie (Gimnazjum Batorego). W Warszawie pozostawał w latach okupacji, udzielając się w konspiracji i tajnym nauczaniu. Po rozstrzelaniu dwóch synów Hieronima i Andrzeja w 1943, powstanie spędził w Warszawie, po czym został wywieziony na roboty do Niemiec. Po wojnie wrócił pieszo do Żywca, gdzie pozostał do końca życia. Zmarł na początku stycznia 1947.

Ogłosił kilka prac: Strona estetyczna w nauczaniu polskiej literatury pięknej w szkole średniej ("Przegląd Humanistyczny", 1922), Podręczniki do nauki stylistyki i teorii literatury (tamże), U kolebki naszego stylu poetyckiego ("Pamiętnik Literacki", 1930).

Bibliografia

• Jerzy Starnawski, Mieczysław Jan Rybarski, w: Słownik badaczy literatury polskiej, tom VI (redaktor Jerzy Starnawski), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2003, s. 264