Mieczysław Serwiński (aktor)

Mieczysław Serwiński
	; Karolina Sroczyńska i Mieczysław Serwiński w sztuce Artyści (Teatr Nowy w Poznaniu, 1946)
Imię i nazwisko	Mieczysław Serwa-Serwiński
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1901 ; Czeladź
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1966 ; Warszawa
Zawód	aktor, reżyser
Współmałżonek	Leokadia Bentkowska
Lata aktywności	1926–1966
	Odznaczenia

Mieczysław Serwa-Serwiński (ur. 4 grudnia 1901 w Czeladzi, zm. 25 stycznia 1966 w Warszawie) – polski aktor teatralny, radiowy i filmowy, reżyser teatralny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Sosnowcu. Po odbyciu służby wojskowej, w latach 1920–1924 studiował na Politechnice Warszawskiej. W 1924 roku wstąpił do zespoły Reduty, w składzie którego (jak sam podawał) debiutował na scenie w styczniu 1926 roku (rola Jaśka w Weselu Stanisława Wyspiańskiego). W tym samym roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski ZASP. W okresie przedwojennym grał w teatrach w Warszawie (Teatr Mały 1926–1927, Teatr Praski 1927–1928), Katowicach (Teatr Polski 1928–1929), Toruniu (Teatr Miejski 1929–1930), Poznaniu (Teatr Nowy (1932–1933, 1938–1939) oraz Bydgoszczy (Teatr Miejski 1935–1938).

Był uczestnikiem kampanii wrześniowej oraz członkiem ruchu oporu. W 1941 roku został aresztowany, był więziony w obozach w Auschwitz-Birkenau (od kwietnia 1943 roku, nr obozowy 119432) oraz Oranienburgu. Po zakończeniu wojny występował w Poznaniu (Teatr Polski, Teatr Nowy 1945–1947), Wrocławiu (Teatr Dolnośląski 1947–1949) oraz w objazdowym zespole ARTOS (1949–1950). Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie do końca życia występował w Teatrze Powszechnym. Wystąpił w ponad trzydziestu audycjach Teatru Polskiego Radia (1950–1964) oraz sześciu spektaklach Teatru Telewizji. W 1951 roku na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych otrzymał III nagrodę za rolę Wojciecha Matusiaka w spektaklu Awans Wandy Żółkiewskiej. 19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[1].

Zmarł w Warszawie, pochowany wraz z małżonką na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 20-5-12,13)^[2].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Stalowe serca (1948) – hauptsturmführer Helmut Kirschke
Dezerter (1958) – Śliwiok

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ Cmentarz Stare Powązki: SERWIŃSCY I WIRSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-12-02] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Serwa-Serwiński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-06-25] .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław Serwiński w bazie filmpolski.pl

[1] M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

[2] Cmentarz Stare Powązki: SERWIŃSCY I WIRSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-12-02] .

[1]

[2]