Mieczysław Tarwid

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Tarwid
„Tomasz Majorski”[1]
nadkomisarz Policji Państwowej nadkomisarz Policji Państwowej
Data i miejsce urodzenia

1 maja 1890
Korsówka

Data i miejsce śmierci

1 sierpnia 1959
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

do 1945

Formacja

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Policja Państwowa
Państwowy Korpus Bezpieczeństwa

Jednostki

Dyon Konny PP
w m. st. Warszawie

Stanowiska

dowódca dywizjonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Medal Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Parafa i pieczątka Mieczysława Tarwida

Mieczysław Tarwid herbu Rawicz[1] (ur. 1 maja 1890 w Korsówce, zm. 1 sierpnia 1959 w Warszawie) – rotmistrz Wojska Polskiego, nadkomisarz Policji Państwowej, podinspektor Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 maja 1890 w Korsówce, w ówczesnym powiecie lucyńskim guberni witebskiej, w rodzinie Piotra i Zofii z domu Kwinto[2]. Ukończył gimnazjum z maturą i pięć semestrów prawa na Uniwersytecie Petersburskim[3].

W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej[1], a od 27 listopada 1917 do 1 czerwca 1918 w I Korpusie Polskim w Rosji[3].

W Wojsku Polskim służył w 22 Pułku Ułanów[4]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 277. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy[5][6]. Posiadał przydział w rezerwie do 22 puł. w Radymnie[7][8][9]. W 1934, jako oficer rezerwy, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas w grupie oficerów „pełniących służbę w Policji Państwowej w stopniu oficera P.P.”[10]

W 1924 wstąpił do Policji Państwowej[3]. Trzy lata później został komendantem Rezerwy Konnej i Pieszej w Łodzi, a w 1931 komendantem Rezerwy Konnej w Warszawie[3]. W 1936 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Dywizjonu Konnego Policji Państwowej w m. st. Warszawie[3].

W latach okupacji niemieckiej pełnił służbę w Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa. Tu komendant obwodu „Północ” Komendy Policji Państwowej m. st. Warszawy (stąd był jednym ze sprawujących nadzór nad Służbą Porządkową (policją) w getcie warszawskim[11].

W czasie powstania warszawskiego pełnił służbę na stanowisku oficera inspekcyjnego Komendy Miasta Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa[1].

Zmarł 1 sierpnia 1959 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A18-1-10/11)[12].

Mieczysław Tarwid był żonaty z Władysławą Brędo, z którą miał trzech synów: Konrada oraz bliźniaków Olgierda i Zdzisława[1].

Konrad Tarwid ps. „Jastrząb” (ur. 5 stycznia 1923 w Warszawie) jako sierżant podchorąży walczył w powstaniu warszawskim w składzie Rejonu II (Koło) Obwodu Wola Armii Krajowej, a następnie w szeregach Batalionu im. Sowińskiego[13].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Gronczewski 2019 ↓.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-04-01]..
  3. ↑ a b c d e f g h i j Wykaz nadkomisarzy. Narodowe Archiwum Cyfrowe. [dostęp 2021-04-11]..
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 265, 916.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 698.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 620.
  7. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 296.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 644.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 577.
  10. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 118, 818.
  11. ↑ Stanisław Gombiński (Jan Mawult), Pamiętnik policjanta z warszawskiego getta. Warszawa 2010, s. 1.?..
  12. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  13. ↑ * Konrad Tarwid-Rawicz. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2021-04-11]..
  14. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Tarwid&oldid=72815109”