Mieczysław Wiktor

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Wiktor
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

5 października 1855

Data śmierci

20 listopada 1926

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

1 Pułk Inżynieryjny
Pułk Kolejowy i Telegraficzny
80 Pułk Piechoty
66 Pułk Piechoty
24 Pułk Piechoty
XV PKU w Krakowie

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa z dekoracją wojenną (Austro-Węgry) Medal Wojenny (Austro-Węgry) Odznaka za 25-letnią Służbę Wojskową (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Mieczysław Wiktor z Wiatrowic[a] herbu Brochwicz (ur. 5 października 1855, zm. 20 listopada 1926) – pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Mieczysław z Wiatrowic Wiktor wywodził się z rodu herbu Brochwicz[1]. Urodził się 5 października 1855[2][3]. Był synem Tadeusza Mikołaja Jana Wiktora i Izabelli Teofili z domu Jaroszyńskiej[1]. Był starszym bratem Tadeusza (1859–1922), generała porucznika Wojska Polskiego oraz także krewnym Pawła Wiktora[4].

W szeregach C. K. Armii w korpusie broni inżynieryjnej został mianowany na stopień porucznika z dniem 1 września 1878[5], potem awansowany na nadporucznika z dniem 1 listopada 1881[6]. Od początku był oficerem 1 pułku inżynieryjnego w Olmütz do około 1883[7]. Od 1 sierpnia 1883 był przydzielony do pułku kolejowego i telegraficznego w Korneuburgu, służąc w jego II batalionie (ulokowanym do około 1884/1885 w Banjaluce)[8]

Około 1888 został przeniesiony do korpusu piechoty i zweryfikowany w stopniu nadporucznika z dniem 1 listopada 1881[9]. Od tego czasu był oficerem 80 Galicyjskiego pułku piechoty we Lwowie do około 1900[10][11][12][13]. W tych latach był awansowany na kapitana 2 klasy z dniem 1 stycznia 1889[14], a w kwietniu 1891 na stopień kapitana 1 klasy z tym samym dniem starszeństwa[15][16]. Następnie otrzymał awans na stopień majora z dniem 1 listopada 1900[17]. Od tego czasu do około 1901 służył w szeregach 66 Węgierskiego pułku piechoty w Kaschau, pełniąc funkcję komendanta III batalionu[18]. Od około 1901 do około 1904 był urlopowany i w tym okresie figurował w ewidencji wojskowej jako oficer z przyznanym zaopatrzeniem[19].

Następnie, od około 1904 był oficerem 24 Galicyjsko-Bukowińskiego pułku piechoty w Stanisławowie i pełnił funkcję komendanta rejonu uzupełnień w Kołomyi[20][21][22] do około 1908, po czym pozostawał oficerem w jednostce do około 1909[23]. W tym czasie został awansowany na podpułkownika z dniem 1 listopada 1906[24]. W lutym 1909 jako oficer urlopowany i z przyznanym zaopatrzeniem został przeniesiony w stan spoczynku[25]. W maju 1910 otrzymał tytuł i charakter pułkownika[26]. Potem, przebywał we Lwowie co najmniej do 1914[27]. W trakcie I wojny światowej w 1917 był komendantem c. k. rolniczej centrali rejonowej (Rayonszentrale) nr 9 w Sanoku[28], tj. jednostki tworzonej terytorialnie w Galicji w 1916[29].

Grobowiec Mieczysława Wiktora

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej 19 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika[30][31]. 27 grudnia 1918 został mianowany komendantem XV Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie[32]. W dalszym ciągu pełnił służbę na stanowisku komendanta PKU 20 pp[33]. Z dniem 1 maja 1921 został przeniesiony w stan spoczynku[34]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu pułkownika[35]. Na emeryturze zamieszkiwał we Lwowie[2][3].

W maju 1890 został otrzymał nadaną przez cesarza Franciszka Józefa godność c. k. podkomorzego[36][11]. Jego żoną została Maria Bronikowska herbu Osęk, z którą miał syna Tadeusza (1899-1974)[1]. Zmarł 20 listopada 1926[37][38]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[37].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim najpierw jako „Miecislaus Ritter von Wiktor”, potem jako „Miecislaus Ritter von Wiatrowice Wiktor” oraz jako „Miecislaus Wiktor von Wiatrowice”. W ewidencji Wojska Polskiego był określany jako „Mieczysław Wiktor z Wiatrowic”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Mieczysław Wiktor z Wiatrowic h. Brochwicz. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-05-28].
  2. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1580.
  3. ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1410.
  4. ↑ Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 47 (poz. 22).
  5. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1879. Wiedeń: 1878, s. 592.
  6. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1882. Wiedeń: 1881, s. 637.
  7. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1879. Wiedeń: 1878, s. 596.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1880. Wiedeń: 1879, s. 615.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1881. Wiedeń: 1880, s. 628.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1882. Wiedeń: 1881, s. 643.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1883. Wiedeń: 1883, s. 704.
  8. ↑ Privat-Telegramme. „Prager Tagblatt”. Nr 190, s. 7, 1 lipca 1883. (niem.). 
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1884. Wiedeń: 1883, s. 729.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1885. Wiedeń: 1884, s. 731.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1886. Wiedeń: 1885, s. 747.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1887. Wiedeń: 1886, s. 750.
    •Kais. Königl. Militär-Schematismus 1888. Wiedeń: 1887, s. 751.
  9. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 200.
  10. ↑ Kais. Königl. Militär-Schematismus 1889. Wiedeń: 1888, s. 432.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 450.
  11. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1891. Wiedeń: 1890, s. 464.
  12. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1891, s. 468.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1893. Wiedeń: 1893, s. 478.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1894. Wiedeń: 1894, s. 488.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1895. Wiedeń: 1895, s. 464.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1896. Wiedeń: 1895, s. 482.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 524.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 526.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 528.
  13. ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 546.
  14. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1890. Wiedeń: 1889, s. 213.
  15. ↑ Das Mai-Avancement. „Deutsches Volksblatt”. Nr 831, s. 9, 29 kwietnia 1891. (niem.). 
  16. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1892. Wiedeń: 1891, s. 209.
  17. ↑ November-Beförderung. „Grazer Tagblatt”. Nr 301, s. 9, 30 października 1900. (niem.). 
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 224.
  18. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 526.
  19. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 225.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 223.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 224.
  20. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 456.
  21. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 464.
  22. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 472.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1908. Wiedeń: 1907, s. 480.
  23. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1909. Wiedeń: 1909, s. 498.
  24. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1907. Wiedeń: 1906, s. 229.
  25. ↑ Verordnungsblatt für k. u. k. Heer. „Pester Lloyd”. Nr 45, s. 10, 23 lutego 1909. (niem.). 
  26. ↑ Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 120, s. 2, 29 maja 1910. (niem.). 
  27. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1911. Wiedeń: 1910, s. 226.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1912. Wiedeń: 1911, s. 232.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1913. Wiedeń: 1912, s. 254.
    •Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1914. Wiedeń: 1914, s. 181.
  28. ↑ a b Militärisches. Auszeichnungen. „Oesterreichische Morgenzeitung und Handelsblatt”. Nr 259, s. 4, 18 września 1917. (niem.). 
  29. ↑ Tomasz Kargol: Odbudowa Galicji ze zniszczeń wojennych w latach 1914-1918. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2012, s. 108. ISBN 978-83-62261-49-9.
  30. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 62.
  31. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 127.
  32. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 14 z 30 grudnia 1918 roku, poz. 445.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 380.
  34. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921 roku, s. 818.
  35. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 740.
  36. ↑ Amtlicher Theil. „Das Vaterland”. Nr 118r, s. 1, 23 maja 1890. (niem.). 
  37. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Mieczysław Wiktor. rakowice.eu. [dostęp 2021-05-28].
  38. ↑ Lokalizator grobów. Mieczysław Wiktor. www.zck-krakow.pl. [dostęp 2023-10-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Wiktor&oldid=71409340”