Miklós Bánffy
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
węgierska |
| Język |
węgierski |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| Epoka |
XIX, XX w. |
Miklós Bánffy (ur. 30 grudnia 1873 w Koloszwarze (Siedmiogród), zm. 5 czerwca 1950 w Budapeszcie) – węgierski arystokrata, hrabia Losoncz, powieściopisarz historyczny, grafik, reżyser teatralny, liberalny polityk.
Miklós Bánffy urodził się w Siedmiogrodzie, gdzie żył i tworzył. Uczył się w domu, wiedzę otrzymał od angielskiego guwernera. Biegle władał paroma językami. Był posłem i ministrem spraw zagranicznych Węgier w latach 1921–1922[1].
Nie ma wątpliwości, że poziom literacki dzieł Bánffyego dorównuje poziomowi takich pisarzy jak Tołstoj. Irena Makarewicz[1]
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Trylogia siedmiogrodzka. Tytuły tomów zaczerpnięto z biblijnej przepowiedni upadku Babilonu, oddają katastroficzną wizję schyłku świata: mane, tekel, fares[2].
- Policzone, 1935, polskie wydanie: Wydawnictwa Officyna w przekładzie Ireny Makarewicz[3] ISBN 978-83-66511-93-4
- Zważone, 1937
- Podzielone, 1940[4]
- Kraina Feniksa (węg. Emlékeimből), 2017.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Magda Mikołajczuk: Miklós Bánffy. Barwne życie i twórczość wciąż mało znana w Polsce. [dostęp 2024-04-24].
- ↑ Stary Testament. Księga Daniela 5,1-30. [dostęp 2024-04-24].
- ↑ „Trylogia siedmiogrodzka”. Miklós Bánffy o początku XX w. na Węgrzech. [dostęp 2024-04-24].
- ↑ Izabella Adamczewska: Zestawia się go z Proustem i Tołstojem. Odzyskane arcydzieło węgierskiej literatury. 2024-04-24. [dostęp 2024-04-24].