Mikołaj Kosianowicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mikołaj Kosianowicz
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1894
Warszawa

Zawód, zajęcie

nauczyciel, redaktor

Narodowość

polska

Mikołaj Kosianowicz (ur. 30 grudnia 1894 w Warszawie, zm. ?) – polski nauczyciel, żołnierz Legionów Polskich, porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, dziennikarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 grudnia 1894 w Warszawie[1]. Był synem Michała i Pelagii[1]. Przed 1914 został nauczycielem gimnazjalnym[1]. W 1915 przebywając w Częstochowie publikował w dzienniku „Goniec Częstochowski” artykuł dotyczący historii Kalisza[2]. Podczas I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich[1]. Służył w szeregach 10 kompanii III batalionu 6 pułku piechoty w składzie III Brygady[1]. Był członkiem-zwyczajnym Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie[3]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Odbywał służbę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Chełmie[1]. Został mianowany na stopień podporucznika z dniem 1 czerwca 1919[1]. 29 sierpnia 1919 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Lublin”[1]. Został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1921 był oficerem 23 pułku piechoty we Włodzimierzu Wołyńskim[1], a w latach 1923, 1924 figurował jako rezerwista tej jednostki[6][7].

W okresie II Rzeczypospolitej był dziennikarzem. W 1927 był redaktorem naczelny wydawanego we Lwowie pisma[8][9]. Publikował w „Gazecie Porannej”[10]. Był redaktorem naczelnym czasopism „Przegląd Tarnowski” w Tarnowie (1928), „Słowo Podkarpackie” w Sanoku (1932)[11][12], „Echo Polskie” w Bochni (1933)[13].

W opublikowanym piśmie Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku z 15 grudnia 1948 zawiadomiono, że Mikołaj Kosianowicz, pozostając bez stałego zamieszkania, jeździ i wyłudza zapomogi pieniężne – 1 października przyjęty na kancelistę w zarządzie Miejskim w Elblągu, pobrał zaliczkę w kwocie 5000 tys. zł i zbiegł[14][15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i Mikołaj Kosianowicz. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2021-10-03].
  2. ↑ Historia Kalisza (krótki rys historyczny). „Goniec Częstochowski”. Nr 77, s. 1, 26 marca 1915. 
  3. ↑ VII. Sprawozdanie Wydziału Towarzystwa Muzeum Etnograficznego w Krakowie za rok 1917. Kraków: 1918, s. 12.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 527.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 465.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 192.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 181.
  8. ↑ Inwentarz rękopisów Biblioteki Jagiellońskiej. 1971, s. 318.
  9. ↑ Jerzy Jarowiecki: Prasa lwowska w dwudziestolieciu meędzywojennym. Próba bibliografii. 1994, s. 203.
  10. ↑ Prasa o szkole i nauczycielu. „Przegląd Pedagogiczny”. Nr 27, s. 679, 13 października 1928. 
  11. ↑ „Słowo Podkarpackie”
  12. ↑ Jadwiga Zaleska. Karol Pollak – typographus sanocensis i dzieje jego drukarni. „Rocznik Sanocki”. Tom VI, s. 131, 1986. 
  13. ↑ „Echo Polskie”
  14. ↑ Włóczęgostwo i wyłudzanie zapomóg. „Krakowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 2, s. 16, 15 stycznia 1949. 
  15. ↑ 36. Pismo okólne urzędu wojewódzkiego śl.-dąbr.. „Śląsko-Dąbrowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 3, s. 30, 10 lutego 1949. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mikołaj_Kosianowicz&oldid=73160456”