Mikulice (województwo podkarpackie)
50°00′37″N 22°25′38″E/50,010278 22,427222
| wieś | |
 Park krajobrazowy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) |
504[2] |
| Strefa numeracyjna |
16 |
| Kod pocztowy |
37-220[3] |
| Tablice rejestracyjne |
RPZ |
| SIMC |
0602704[4] |
Położenie na mapie gminy Gać  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu przeworskiego  | |
| 50°00′37″N 22°25′38″E/50,010278 22,427222[1]
| |
Mikulice – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przeworskim, w gminie Gać[5][4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Fabiana i św. Sebastiana w Ostrowie[6].
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0602710 | Jawornik | część wsi |
| 0602727 | Przedmieście | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Nazwa wsi pochodzi prawdopodobnie od zruszczonego imienia „Mikuły”. W 1375 wieś wzmiankowana po raz pierwszy jako Myculicze, gdy Otton z Pilczy nadał ją Wierzbięcie. W 1407 istniał murowany dwór, a w 1447 wieś znalazła się w kluczu kańczudzkim[7]. W 1515 wieś była wzmiankowana w regestrach poborowych jako Mykulycze posiadające 3 łany kmiece[8]. W 1589 była to wieś szlachecka, własność Konstantego Korniakta, położona w ziemi przemyskiej województwa ruskiego,[9]. W 1628 wieś wchodziła w skład klucza białobockiego[10].
W XVII wieku właścicielami wsi byli Korniaktowie z Białobok. Następnymi właścicielami byli Potoccy, Bratkowscy, Wolscy, a w XIX i XX wieku Stojałowscy i Turnauowie (przodkowie m.in. Grzegorza Turnaua[11])[7].
W parku znajdował się dwór rodziny Turnau, który 12/13 listopada 1993 spłonął w czasie pożaru i później został rozebrany[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 80487
- ↑ Wieś Mikulice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-01-14], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 783 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Historia parafii w Ostrowie. [dostęp 2019-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-10)].
- ↑ a b Dziennik Urzędowy Województwa Podkarpackiego poz. 4579 Uchwała nr XXXVII/224/2017 z dnia 23 listopada 2017 r. W sprawie przyjęcia „Gminnego Programu Opieki nad Zabytkami Gminy Gać na lata 2018-2021”
- ↑ Aleksander Jabłonowski. Źródła dziejowe, tom XVIII, część I. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. Tom VII, część 1. Ziemie Ruskie, Ruś Czerwona Warszawa 1902 (str. 137) [dostęp 209-09-03]
[Cytat: Mykulycze, lan. 3.] - ↑ Aleksander Jabłonowski. Źródła dziejowe, tom XVIII, część I. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. Tom VII, część 1. Ziemie Ruskie. Ruś Czerwona Warszawa 1902 (str. 12) [dostęp 2019-09-03]
[Cytat: Mikulice, lan. 2¼, hort. s. agr. 1, inq. paup. 4.] - ↑ Zdzisław Budzyński i Kazimierz Przyboś. Polska południowo-wschodnia w epoce nowożytnej. Źródła dziejowe, tom I, część 1. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej 1628. Wydawnictwo WSP. Rzeszów 1997 ISBN 83-87288-55-1 (str. 102)
[Cytat: Mikulice: hortulanus 1 gr. 4; inquilini pauperes 2 gr 2 ................... 0/8/0.] - ↑ M. J. Minakowski Grzegorz Turnau z Dobczyc herbu wł. Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2019-09-03]
- ↑ Atrakcje turystyczne. Bank zdjęć [dostęp 2019-09-03]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mikulice 2, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 410.
