Przejdź do zawartości

Mimodactylus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mimodactylus
Kellner et al, 2019
Okres istnienia: cenoman
95 mln lat temu
95/95
95/95
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

pterozaury

Podrząd

pterodaktyle

(bez rangi) Ornitocheiroidea
(bez rangi) Pteranodontoidea
(bez rangi) Lanceodontia
(bez rangi) Istiodactilormes
Rodzina

Mimodactylidae

Rodzaj

Mimodactylus

Gatunki

Mimodactylus libanensis

Mimodactylusrodzaj kredowego pterozaura z rodziny Mimodactylidae.

Szczątki zwierzęcia odnaleziono na terenie dzisiejszego Libanu, w jednostce skalnej Sannine Limestone datowanej na 95 milionów lat, czyli na późny cenoman (epoka kredy późnej), w stanowisku paleontologicznym typu Lagerstätte koło miejscowości Hjoûla leżącej 35 km na północ od Bejrutu i 10 km w głąb lądu od Jbail. W stanowisku Hjoûla od wielu wieków znajdywano skamieniałości ryb bądź bezkręgowców. Mimodactylus jest pierwszym kompletnym pterozaurem znalezionym nie tylko w tym miejscu, ale w ogóle na terenie dawnego kontynentu afro-arabskiego. Badacze wyróżnili pojedynczy gatunek Mimodactylus libanensis. Nazwa rodzajowa czerpie źródłosłów od skrótowca MIM (Mineral Museum), bejruckiego muzeum przechowującego holotypowy szkielet. Drugi człon nazwy dactylos (δάκτυλος) pochodzi z greki, w której oznacza palec. Epitet gatunkowy odnosi się do miejsca znalezienia skamieniałości. Najbliższym jego krewnym okazał się zamieszkujący na terenie współczesnych Chin Haopterus, z którym łączy go charakter uzębienia. Rodzaje te zaliczono do nowej rodziny Mimodactylidae, włączając ją do nowego kladu Istiodactyliformes. Do autapomorfii rodzaju zaliczono kość ramienną krótszą od drugiego paliczka skrzydła, z grzebieniem naramienno-piersiowym. Wyróżnia go też zbiór innych cech kości ramiennej, cech podniebienia, zębów, łopatki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alexander W.A. Kellner i inni, First complete pterosaur from the Afro-Arabian continent: insight into pterodactyloid diversity, „Scientific Reports”, Nature.com, 9 (17875), 2019, DOI10.1038/s41598-019-54042-z.