Ministerstwo Hutnictwa (1952–1957)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ministerstwo Hutnictwa (1952–1957) – urząd ministra, centralny organ administracji rządowej, członek Rady Ministrów, powołany w celu kierowania i zarządzania rozwojem przemysłu hutniczego i kopalnictwa.

Utworzenie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1952 r. o organizacji władz naczelnych w dziedzinie przemysłu ciężkiego ustanowiono urząd Ministra Hutnictwa[1].

Zakres działania urzędu[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania urzędu należały sprawy:

  • hutnictwa i przetwórstwa żelaza i metali nieżelaznych,
  • kopalnictwa rud,
  • przemysłu materiałów ogniotrwałych.

Zniesienie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji zniesiono urząd Ministra Hutnictwa i Ministerstwa Przemysłu Maszynowego, który połączono w urząd Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ustawa z dnia 15 lutego 1952 r. o organizacji władz naczelnych w dziedzinie przemysłu ciężkiego. Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 67
  2. Ustawa z dnia 22 marca 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji. Dz.U. z 1957 r. nr 17, poz. 86